| DIALOGORVM LIBER VII | |
| AD GALLIONEM | |
| DE VITA BEATA | |
| Viuere, Gallio frater, omnes beate uolunt, sed ad per- | 7.1.1.1 |
| uidendum quid sit quod beatam uitam efficiat caligant; | |
| adeoque non est facile consequi beatam uitam ut eo | |
| quisque ab ea longius recedat quo ad illam concitatius | |
| fertur, si uia lapsus est; quae ubi in contrarium ducit, ipsa | 5 |
| uelocitas maioris interualli causa fit. | |
| Proponendum est itaque primum quid sit quod ad- | |
| petamus; tunc circumspiciendum qua contendere illo | |
| celerrime possimus, intellecturi in ipso itinere, si modo | |
| rectum erit, quantum cotidie profligetur quantoque pro- | 10 |
| pius ab eo simus ad quod nos cupiditas naturalis inpellit. | |
| Quam diu quidem passim uagamur non ducem secuti sed | 2.1 |
| fremitum et clamorem dissonum in diuersa uocantium, | |
| conteretur uita inter errores, breuis etiam si dies noctesque | |
| bonae menti laboremus. Decernatur itaque et quo tenda- | |
| mus et qua, non sine perito aliquo cui explorata sint ea in | 5 |
| quae procedimus, quoniam quidem non eadem hic quae in | |
| ceteris peregrinationibus condicio est: in illis comprensus | |
| aliquis limes et interrogati incolae non patiuntur errare, | |
| at hic tritissima quaeque uia et celeberrima maxime de- | |
| cipit. Nihil ergo magis praestandum est quam ne pecorum | 3.1 |
| ritu sequamur antecedentium gregem, pergentes non quo | |
| eundum est sed quo itur. Atqui nulla res nos maioribus | |
| malis inplicat quam quod ad rumorem componimur, | |
| optima rati ea quae magno adsensu recepta sunt, quodque | 5 |
| exempla <nobis pro> bonis multa sunt nec ad rationem | |
| sed ad similitudinem uiuimus. Inde ista tanta coacer- | 4.1 |
| uatio aliorum super alios ruentium. Quod in strage homi- | |
| num magna euenit, cum ipse se populus premit—nemo | |
| ita cadit ut non et alium in se adtrahat, primique exi- | |
| tio sequentibus sunt—hoc in omni uita accidere uideas | 5 |
| licet. Nemo sibi tantummodo errat, sed alieni erroris et | |
| causa et auctor est; nocet enim adplicari antecedenti- | |
| bus et, dum unusquisque mauult credere quam iudicare, | |
| numquam de uita iudicatur, semper creditur, uersatque | |
| nos et praecipitat traditus per manus error. Alienis peri- | 10 |
| mus exemplis: sanabimur, [si] separemur modo a coetu. | |
| Nunc uero stat contra rationem defensor mali sui populus. | 5.1 |
| Itaque id euenit quod in comitiis, in quibus eos factos esse | |
| praetores idem qui fecere mirantur, cum se mobilis fauor | |
| circumegit: eadem probamus, eadem reprehendimus; hic | |
| exitus est omnis iudicii in quo secundum plures datur. | 5 |