Placet autem duodecim uentos esse, non
|
5.17.1.1
|
quia ubique tot s<u>nt,—quosdam enim inclinatio
|
|
terrarum excludit,—sed quia plures nusquam sunt.
|
|
Sic casus sex dicimus, non quia omne nomen sex
|
|
recipit, sed quia nullum plures quam sex.
|
5
|
Qui
|
2.1
|
duodecim uentos esse dixerunt, hoc secuti sunt
|
|
totidem uentorum esse quot caeli discrimina. Caelum
|
|
autem diuiditur in circulos quinque, qui per mundi
|
|
cardines eunt: est septemtrionalis, est solstitialis,
|
5
|
est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius
|
|
septemtrionali. His sextus accedit, qui superiorem
|
|
partem mundi ab inferiore secernit; ut scis enim,
|
|
dimidia pars mundi semper supra, dimidia infra est.
|
|
Hanc lineam, quae inter aperta et occulta est, id
|
3.1
|
est hunc circulum Graeci ὁρίζοντα uocant, nostri
|
|
finitorem esse dixerunt, alii finientem. Adiciendus
|
|
est adhuc meridianus circulus, qui ὁρίζοντα rectis
|
|
angulis secat. Ex his quidam circuli in transuersa
|
5
|
currunt et alios interuentu suo scindunt. Necesse est
|
|
autem tot aeris discrimina esse quot partes.
|
|
Ergo
|
4.1
|
ὁρίζων, siue finiens circulus, quinque illos orbes quos
|
|
modo dixi fieri scindit et efficit decem partes, quinque
|
|
ab ortu, quinque ab occasu. Meridianus circulus, qui
|
|
in ὁρίζοντα incurrit, regiones duas adicit. Sic duodecim
|
5
|
aer discrimina accipit et totidem facit uentos.
|
|
Quidam sunt quorundam locorum proprii,
|
5.1
|
qui non transmittunt, sed in proximum ferunt; non
|
|
est illis a latere uniuersi mundi impetus. Atabulus
|
|
Apuliam infestat, Calabriam iapyx, Athenas sciron,
|
|
Pamphyliam <cr>ageus, Galliam circius, cui aedificia
|
5
|
quassanti tamen incolae gratias agunt, tamquam
|
|
salubritatem caeli sui debeant ei,—diuus certe
|
|
Augustus templum illi, cum in Gallia moraretur,
|
|
et uouit et fecit.—Infinitum est, si singulos uelim
|
|
persequi; nulla enim propemodum regio est quae
|
10
|
non habeat aliquem flatum ex se nascentem et circa
|
|
se cadentem.
|
|