| Vbi uultus ille et ficta maiestas uiri | 915 |
| atque habitus horrens, prisca et antiqua appetens, | |
| morumque senium triste et affectus graues? | |
| o uita fallax, abditos sensus geris | |
| animisque pulcram turpibus faciem induis: | |
| pudor impudentem celat, audacem quies, | 920 |
| pietas nefandum; uera fallaces probant | |
| simulantque molles dura. siluarum incola | |
| ille efferatus castus intactus rudis, | |
| mihi te reseruas? a meo primum toro | |
| et scelere tanto placuit ordiri uirum? | 925 |
| iam iam superno numini grates ago, | |
| quod icta nostra cecidit Antiope manu, | |
| quod non ad antra Stygia descendens tibi | |
| matrem reliqui. Profugus ignotas procul | |
| percurre gentes: te licet terra ultimo | 930 |
| summota mundo dirimat Oceani plagis | |
| orbemque nostris pedibus obuersum colas, | |
| licet in recessu penitus extremo abditus | |
| horrifera celsi regna transieris poli | |
| hiemesque supra positus et canas niues | 935 |
| gelidi frementes liqueris Boreae minas | |
| post te furentes, sceleribus poenas dabis. | |
| profugum per omnis pertinax latebras premam: | |
| longinqua clausa abstrusa diuersa inuia | |
| emetiemur, nullus obstabit locus: | 940 |
| scis unde redeam. tela quo mitti haud queunt, | |
| huc uota mittam: genitor aequoreus dedit | |
| ut uota prono terna concipiam deo, | |
| et inuocata munus hoc sanxit Styge. | |
| En perage donum triste, regnator freti! | 945 |
| non cernat ultra lucidum Hippolytus diem | |
| adeatque manes iuuenis iratos patri. | |
| fer abominandam nunc opem gnato, parens: | |
| numquam supremum numinis munus tui | |
| consumeremus, magna ni premerent mala; | 950 |
| inter profunda Tartara et Ditem horridum | |
| et imminentes regis inferni minas, | |
| uoto peperci: redde nunc pactam fidem.— | |
| genitor, moraris? cur adhuc undae silent? | |
| nunc atra uentis nubila impellentibus | 955 |
| subtexe noctem, sidera et caelum eripe, | |
| effunde pontum, uulgus aequoreum cie | |
| fluctusque ab ipso tumidus Oceano uoca. |