| EPISTOLA AD VITORIVM MARCELLVM | |
| Curre per Euboicos non segnis, epistola, campos, | 4.4.1 |
| hac ingressa vias qua nobilis Appia crescit | |
| in latus et molles solidus premit agger harenas; | |
| atque ubi Romuleas velox penetraveris arces, | |
| continuo dextras flavi pete Thybridis oras, | 5 |
| Lydia qua penitus stagnum navale coercet | |
| ripa suburbanisque vadum praetexitur hortis. | |
| illic egregium formaque animisque videbis | |
| Marcellum et celso praesignem vertice nosces. | |
| cui primam solito vulgi de more salutem, | 10 |
| mox inclusa modis haec reddere verba memento: | |
| 'iam terras volucremque polum fuga veris aquosi | |
| laxat et Icariis caelum latratibus urit; | |
| ardua iam densae rarescunt moenia Romae. | |
| hos Praeneste sacrum, nemus hos glaciale Dianae, | 15 |
| Algidus aut horrens aut Tuscula protegit umbra, | |
| Tiburis hi lucos Anienaque frigora captant. | |
| te quoque clamosae quaenam plaga mitior Vrbi | |
| subtrahit? aestivos quo decipis aëre soles? | |
| quid tuus ante omnis, tua cura potissima, Gallus, | 20 |
| nec non noster amor, dubium morumne probandus | |
| ingeniine bonis? Latiis aestivat in oris, | |
| anne metalliferae repetit iam moenia Lunae | |
| Tyrrhenasque domos? quod si tibi proximus haeret, | |
| non ego nunc vestro procul a sermone recedo. | 25 |
| certum est: inde sonus geminas mihi circumit aures. | |
| sed tu, dum nimio possessa Hyperione flagrat | |
| torva Cleonaei iuba sideris, exue curis | |
| pectus et assiduo temet furare labori. | |
| et sontes operit pharetras arcumque retendit | 30 |
| Parthus, et Eleis auriga laboribus actos | |
| Alpheo permulcet equos, et nostra fatescit | |
| laxaturque chelys: vires instigat alitque | |
| tempestiva quies; maior post otia virtus. | |
| talis cantata Briseide venit Achilles | 35 |
| acrior et positis erupit in Hectora plectris. | |
| te quoque flammabit tacite repetita parumper | |
| desidia et solitos novus exsultabis in actus. | |
| certe iam Latiae non miscent iurgia leges, | |
| et pacem piger annus habet, messesque reversae | 40 |
| dimisere forum, nec iam tibi turba reorum | |
| vestibulo querulique rogant exire clientes. | |
| cessat centeni moderatrix iudicis hasta, | |
| qua tibi sublimi iam nunc celeberrima fama | |
| eminet et iuvenis facundia praeterit annos. | 45 |
| felix curarum, cui non Heliconia cordi | |
| serta nec imbelles Parnasi e vertice laurus, | |
| sed viget ingenium et magnos accinctus in usus | |
| fert animus quascumque vices. nos otia vitae | |
| solamur cantu ventosaque gaudia famae | 50 |
| quaerimus. en egomet somnum et geniale secutus | |
| litus ubi Ausonio se condidit hospita portu | |
| Parthenope, tenues ignavo pollice chordas | |
| pulso Maroneique sedens in margine templi | |
| sumo animum et magni tumulis adcanto magistri: | 55 |
| at tu, si longi cursum dabit Atropos aevi | |
| (detque precor Latiique ducis sic numina pergant, | |
| quem tibi posthabito studium est coluisse Tonante, | |
| quique tuos alio subtexit munere fasces | |
| et spatia obliquae mandat renovare Latinae!) | 60 |
| forsitan Ausonias ibis frenare cohortes | |
| aut Rheni populos aut nigrae litora Thyles | |
| aut Histrum servare datur metuendaque portae | |
| limina Caspiacae. nec enim tibi sola potentis | |
| eloquii virtus: sunt membra accommoda bellis, | 65 |
| quique gravem tarde subeant thoraca lacerti: | |
| seu campo pedes ire pares, est agmina supra | |
| nutaturus apex; seu frena sonantia flectes, | |
| serviet asper equus. nos facta aliena canendo | |
| vergimur in senium: propriis tu pulcher in armis | 70 |
| ipse canenda geres parvoque exempla parabis | |
| magna Getae, dignos quem iam nunc belliger actus | |
| poscit avos praestatque domi novisse triumphos. | |
| surge, agedum, iuvenemque puer deprende parentem, | |
| stemmate materno felix, virtute paterna. | 75 |
| iam te blanda sinu Tyrio sibi curia felix | |
| educat et cunctas gaudet spondere curules.' | |
| Haec ego Chalcidicis ad te, Marcelle, sonabam | |
| litoribus, fractas ubi Vesvius erigit iras | |
| aemula Trinacriis volvens incendia flammis. | 80 |
| mira fides! credetne virum ventura propago, | |
| cum segetes iterum, cum iam haec deserta virebunt, | |
| infra urbes populosque premi proavitaque tanto | |
| rura abiisse mari? necdum letale minari | |
| cessat apex. procul ista tuo sint fata Teate, | 85 |
| nec Marrucinos agat haec insania montes. | |
| Nunc si forte meis quae sint exordia musis | |
| scire petis, iam Sidonios emensa labores | |
| Thebais optato collegit carbasa portu | |
| Parnasique iugis silvaque Heliconide festis | 90 |
| tura dedit flammis et virginis exta iuvencae | |
| votiferaque meas suspendit ab arbore vittas. | |
| nunc vacuos crines alio subit infula nexu: | |
| Troia quidem magnusque mihi temptatur Achilles, | |
| sed vocat arcitenens alio pater armaque monstrat | 95 |
| Ausonii maiora ducis. trahit impetus illo | |
| iam pridem retrahitque timor. stabuntne sub illa | |
| mole umeri an magno vincetur pondere cervix? | |
| dic, Marcelle, feram? fluctus an sueta minores | |
| nosse ratis nondum Ioniis credenda periclis? | 100 |
| Iamque vale et penitus voti tibi vatis honorem | |
| corde exire veta. nec enim Tirynthius, almae | |
| pectus amicitiae—cedet tibi gloria fidi | |
| Theseos, et lacerum qui circa moenia Troiae | |
| Priamiden caeso solacia traxit amico. | 105 |