| GLAVCIAS ATEDII MELIORIS DELICATVS | |
| Quod tibi praerepti, Melior, solamen alumni | 2.1.1 |
| improbus ante rogos et adhuc vivente favilla | |
| ordiar? abruptis etiam nunc flebile venis | |
| vulnus hiat, magnaeque patet via lubrica plagae, | |
| cum iam egomet cantus et verba medentia saevus | 5 |
| consero, tu planctus lamentaque fortia mavis | |
| odistique chelyn surdaque averteris aure. | |
| intempesta cano: citius me tigris abactis | |
| fetibus orbatique velint audire leones. | |
| nec si tergeminum Sicula de virgine carmen | 10 |
| affluat aut silvis chelys intellecta ferisque, | |
| mulceat insanos gemitus. stat pectore demens | |
| luctus et admoto latrant praecordia tactu. | |
| Nemo vetat: satiare malis aegrumque dolorem | |
| libertate doma. iam flendi expleta voluptas, | 15 |
| iamque preces fessus non indignaris amicas? | |
| iamne canam? lacrimis en et mea carmine in ipso | |
| ora natant tristesque cadunt in verba liturae. | |
| ipse etenim tecum nigrae sollemnia pompae | |
| spectatumque Vrbi scelus et puerile feretrum | 20 |
| produxi; saevos damnati turis acervos | |
| plorantemque animam supra sua funera vidi; | |
| teque patrum gemitus superantem et brachia matrum | |
| complexumque rogos ignemque haurire parantem | |
| vix tenui similis comes offendique tenendo. | 25 |
| et nunc heu vittis et frontis honore soluto | |
| infaustus vates versa mea pectora tecum | |
| plango lyra: †et diu† comitem sociumque doloris, | |
| si merui luctusque tui consortia sensi, | |
| iam lenis patiare precor: me fulmine in ipso | 30 |
| audivere patres; ego iuxta busta profusis | |
| matribus atque piis cecini solatia natis, | |
| et mihi, cum proprios gemerem defectus ad ignes | |
| (quem, Natura!) patrem. nec te lugere severus | |
| arceo, sed confer gemitus pariterque fleamus. | 35 |
| Iamdudum dignos aditus laudumque tuarum, | |
| o merito dilecte puer, primordia quaerens | |
| distrahor. hinc anni stantes in limine vitae, | |
| hinc me forma rapit, rapit inde modestia praecox | |
| et pudor et tenero probitas maturior aevo. | 40 |
| o ubi purpureo suffusus sanguine candor | |
| sidereique orbes radiataque lumina caelo | |
| et castigatae collecta modestia frontis | |
| ingenuique super crines mollisque decorae | |
| margo comae? blandis ubinam ora arguta querelis | 45 |
| osculaque impliciti vernos redolentia flores, | |
| et mixtae risu lacrimae penitusque loquentis | |
| Hyblaeis vox mixta favis? cui sibila serpens | |
| poneret et saevae vellent servire novercae. | |
| nil veris adfingo bonis. heu lactea colla, | 50 |
| brachiaque et numquam domini sine pondere cervix! | |
| o ubi venturae spes non longinqua iuventae, | |
| atque genis optatus honos iurataque multum | |
| barba tibi? cuncta in cineres gravis intulit hora | |
| hostilisque dies: nobis meminisse relictum. | 55 |
| quis tua colloquiis hilaris mulcebit amatis | |
| pectora, quis curas mentisque arcana remittet? | |
| accensum quis bile fera famulisque tumentem | |
| leniet ardentique in se deflectet ab ira? | |
| inceptas quis ab ore dapes libataque vina | 60 |
| auferet et dulci turbabit cuncta rapina? | |
| quis matutinos abrumpet murmure somnos | |
| impositus stratis, abitusque morabitur artis | |
| nexibus, atque ipso revocabit ad oscula poste? | |
| obvius intranti rursus quis in ora manusque | 65 |
| prosiliet brevibusque umeros circumdabit ulnis? | |
| muta domus, fateor, desolatique penates, | |
| et situs in thalamis et maesta silentia mensis! | |
| Quid mirum, tanto si te pius altor honorat | |
| funere? tu domino requies portusque senectae, | 70 |
| tu modo deliciae, dulces modo pectore curae. | |
| non te barbaricae versabat turbo catastae, | |
| nec mixtus Phariis venalis mercibus infans | |
| compositosque sales meditataque verba locutus | |
| quaesisti lascivus erum tardeque parasti. | 75 |
| hic domus, hinc ortus, dominique penatibus olim | |
| carus uterque parens atque in tua gaudia liber, | |
| ne quererere genus. raptum sed protinus alvo | |
| sustulit exsultans ac prima lucida voce | |
| astra salutantem dominus sibi mente dicavit, | 80 |
| amplexusque sinu tulit et genuisse putavit. | |
| fas mihi sanctorum venia dixisse parentum, | |
| tuque oro, Natura, sinas, cui prima per orbem | |
| iura animis sancire datum: non omnia sanguis | |
| proximus aut serie generis demissa propago | 85 |
| alligat; interius nova saepe adscitaque serpunt | |
| pignora conexis. natos genuisse necesse est, | |
| elegisse iuvat. tenero sic blandus Achilli | |
| semifer Haemonium vincebat Pelea Chiron. | |
| nec senior Peleus natum comitatus in arma | 90 |
| Troica, sed claro Phoenix haerebat alumno. | |
| optabat longe reditus Pallantis ovantis | |
| Evander, fidus pugnas spectabat Acoetes. | |
| cumque procul nitidis genitor cessaret ab astris, | |
| fluctivagus volucrem comebat Persea Dictys. | 95 |
| quid referam altricum victas pietate parentes? | |
| quid te post cineres deceptaque funera matris | |
| tutius Inoo reptantem pectore, Bacche? | |
| iam secura patris Tuscis regnabat in undis | |
| Ilia, portantem lassabat Romulus Accam. | 100 |
| vidi ego transertos alieno in robore ramos | |
| altius ire suis. et te iam fecerat illi | |
| mens animusque patrem, necdum moresve decorve: | |
| tu tamen et vinctas etiam nunc murmure voces | |
| vagitumque rudem fletusque infantis amabas. | 105 |
| Ille, velut primos exspiraturus ad austros | |
| mollibus in pratis alte flos improbus exstat, | |
| sic tener ante diem vultu gressuque superbo | |
| vicerat aequales multumque reliquerat annos. | |
| sive catenatis curvatus membra palaestris | 110 |
| staret, Amyclaea conceptum matre putares; | |
| Oebaliden illo praeceps mutaret Apollo, | |
| Alcides pensaret Hylan: seu gratus amictu | |
| Attica facundi decurreret orsa Menandri, | |
| laudaret gavisa sonum crinemque decorum | 115 |
| fregisset rosea lasciva Thalia corona; | |
| Maeonium sive ille senem Troiaeque labores | |
| diceret aut casus tarde remeantis Vlixis, | |
| ipse pater sensus, ipsi stupuere magistri. | |
| Scilicet infausta Lachesis cunabula dextra | 120 |
| attigit, et gremio puerum complexa fovebat | |
| Invidia: illa genas et adultum comere crinem, | |
| et monstrare artes et verba infigere, quae nunc | |
| plangimus. Herculeos annis aequare labores | |
| coeperat adsurgens, sed adhuc infantia iuxta; | 125 |
| iam tamen et validi gressus mensuraque maior | |
| cultibus et visae puero decrescere vestes, | |
| cum tibi quas vestes, quae non gestamina mitis | |
| festinabat erus? brevibus constringere laenis | |
| pectora et angusta telas artare lacerna; | 130 |
| enormes non ille sinus, sed semper ad annos | |
| texta legens modo puniceo velabat amictu, | |
| nunc herbas imitante sinu, nunc dulce rubenti | |
| murice, nunc vivis digitos incendere gemmis | |
| gaudebat; non turba comes, non munera cessant: | 135 |
| sola verecundo deerat praetexta decori. | |
| Haec fortuna domus. subitas inimica levavit | |
| Parca manus. quo, diva, feros gravis exseris ungues? | |
| non te forma movet, non te lacrimabilis aetas? | |
| hunc nec saeva viro potuisset carpere Procne, | 140 |
| nec fera crudeles Colchis durasset in iras, | |
| editus Aeolia nec si foret iste Creusa; | |
| torvus ab hoc Athamas insanos flecteret arcus; | |
| hunc quamquam Hectoreos cineres Troiamque perosus | |
| turribus e Phrygiis flesset missurus Vlixes. | 145 |
| Septima lux, et iam frigentia lumina torpent, | |
| iam complexa manu crinem tenet infera Iuno. | |
| ille tamen Parcis fragiles urgentibus annos | |
| te vultu moriente videt linguaque cadente | |
| murmurat; in te omnes vacui iam pectoris efflat | 150 |
| reliquias, solum meminit solumque vocantem | |
| exaudit, tibique ora movet, tibi verba relinquit, | |
| et prohibet gemitus consolaturque dolentem. | |
| gratum est, Fata, tamen quod non mors lenta iacentis | |
| exedit puerile decus, manesque subivit | 155 |
| integer et nullo temeratus corpora damno, | |
| qualis erat. | |
| Quid ego exsequias et prodiga flammis | |
| dona loquor maestoque ardentia funera luxu? | |
| quod tibi purpureo tristis rogus aggere crevit, | |
| quod Cilicum flores, quod munera graminis Indi, | 160 |
| quodque Arabes Phariique Palaestinique liquores | |
| arsuram lavere comam? cupit omnia ferre | |
| prodigus et totos Melior succendere census, | |
| desertas exosus opes; sed non capit ignis | |
| invidus, atque artae desunt in munera flammae. | 165 |
| Horror habet sensus. qualem te funere summo | |
| atque rogum iuxta, Melior placidissime quondam, | |
| extimui! tune ille hilaris comisque videri? | |
| unde animi saevaeque manus et barbarus horror, | |
| dum modo fusus humi lucem aversaris iniquam, | 170 |
| nunc torvus pariter vestes et pectora rumpis | |
| dilectosque premis visus et frigida lambis | |
| oscula? erant illic genitor materque iacentis | |
| maesta, sed attoniti te spectavere parentes. | |
| quid mirum? plebs cuncta nefas et praevia flerunt | 175 |
| agmina, Flaminio quae limite Molvius agger | |
| transvehit, immeritus flammis dum tristibus infans | |
| traditur et gemitum formaque aevoque meretur: | |
| talis in Isthmiacos prolatus ab aequore portus | |
| naufragus imposita iacuit sub matre Palaemon; | 180 |
| sic et in anguiferae ludentem gramine Lernae | |
| rescissum squamis avidus bibit anguis Ophelten. | |
| Pone metus letique minas desiste vereri: | |
| illum nec terno latrabit Cerberus ore, | |
| nulla soror flammis, nulla adsurgentibus hydris | 185 |
| terrebit; quin ipse avidae trux navita cumbae | |
| interius steriles ripas et adusta subibit | |
| litora, ne puero dura ascendisse facultas. | |
| Quid mihi gaudenti proles Cyllenia virga | |
| nuntiat? estne aliquid tam saevo in tempore laetum? | 190 |
| noverat effigies generosique ardua Blaesi | |
| ora puer, dum saepe domi nova serta ligantem | |
| te videt et similes tergentem pectore ceras. | |
| hunc ubi Lethaei lustrantem gurgitis oras | |
| Ausonios inter proceres seriemque Quirini | 195 |
| adgnovit, timide primum vestigia iungit | |
| accessu tacito summosque lacessit amictus, | |
| inde magis sequitur; neque enim magis ille trahentem | |
| spernit et ignota credit de stirpe nepotum. | |
| mox ubi delicias et rari pignus amici | 200 |
| sensit et amissi puerum solacia Blaesi, | |
| tollit humo magnaque ligat cervice diuque | |
| ipse manu gaudens vehit et, quae munera mollis | |
| Elysii, steriles ramos mutasque volucres | |
| porgit et optunso pallentes germine flores. | 205 |
| nec prohibet meminisse tui, sed pectora blandus | |
| miscet et alternum pueri partitur amorem. | |
| Hic finis rapto. quin tu iam vulnera sedas | |
| et tollis mersum luctu caput? omnia functa | |
| aut moritura vides: obeunt noctesque diesque | 210 |
| astraque, nec solidis prodest sua machina terris. | |
| nam populus mortale genus, plebisque caducae | |
| quis fleat interitus? hos bella, hos aequora poscunt; | |
| his amor exitio, furor his et saeva cupido, | |
| ut sileam morbos; hos ora rigentia Brumae, | 215 |
| illos implacido letalis Sirius igni, | |
| hos manet imbrifero pallens Autumnus hiatu. | |
| quicquid init ortus, finem timet. ibimus omnes, | |
| ibimus: immensis urnam quatit Aeacus umbris. | |
| Ast hic quem gemimus, felix hominesque deosque | 220 |
| et dubios casus et caecae lubrica vitae | |
| effugit, immunis fatis. non ille rogavit, | |
| non timuit meruitve mori: nos anxia plebes, | |
| nos miseri; quibus unde dies suprema, quis aevi | |
| exitus incertum, quibus instet fulmen ab astris, | 225 |
| quae nubes fatale sonet. nil flecteris istis? | |
| sed flectere libens. ades huc emissus ab atro | |
| limine, cui soli cuncta impetrare facultas, | |
| Glaucia! (insontes animas nec portitor arcet, | |
| nec durae comes ille ferae) tu pectora mulce, | 230 |
| tu prohibe manare genas noctesque beatas | |
| dulcibus alloquiis et vivis vultibus imple | |
| et periisse nega, desolatamque sororem, | |
| qui potes, et miseros perge insinuare parentes. |