I.ii
|
|
Merc. Bene próspere hoc hodie operis processit mihi:
|
463
|
amovi a foribus maximam molestiam,
|
|
patri ut liceret tuto illam amplexarier.
|
465
|
iam ille illuc ad erum cum Amphitruonem advenerit,
|
|
narrabit servom hinc sese a foribus Sosiam
|
|
amovisse; ille adeo illum mentiri sibi
|
|
credet, neque credet huc profectum, ut iusserat.
|
|
erroris ambo ego illos et dementiae
|
470
|
complebo atque omnem Amphitruonis familiam,
|
|
adeo usque, satietatem dum capiet pater
|
|
illius quám amat. igitur demum omnes scient
|
|
quae facta. denique Alcumenam Iuppiter
|
|
redigét antiquam coniugi in concordiam.
|
475
|
nam Amphitruo actutum uxori turbas conciet
|
|
atque insimulabit eam probri; tum meus pater
|
|
eam séditionem illi in tranquillum conferet.
|
|
nunc de Alcumena dudum quod dixi minus,
|
|
hodie illa pariet filios geminos duos
|
480
|
alter decumo post mense nascetur puer
|
|
quam seminatust, alter mense septumo;
|
|
eorum Ámphitruonis alter est, alter Iovis:
|
|
verum minori puero maior est pater,
|
|
minor maiori. iamne hoc scitis quid siet?
|
485
|
sed Alcumenae huius honoris gratia
|
|
pater curavit uno ut fetu fieret,
|
|
uno ut labore absolvat aerumnas duas.
|
|
[et ne in suspicione ponatur stupri
|
|
et clandestina ut celetur consuetio.]
|
490
|
quamquam, ut iam dudum dixi, resciscet tamen
|
|
Amphitruo rem omnem. quid igitur? nemo id probro
|
|
profecto ducet Alcumenae; nam deum
|
|
non par videtur facere, delictum suom
|
|
suamque ut culpam expetere in mortalem ut sinat.
|
495
|
orationem comprimam: crepuit foris.
|
|
Amphitruo subditivos eccum exit foras
|
|
cum Alcumena uxore usuraria.
|
|