| II.i | |
| Demipho Miris modis di ludos faciunt hominibus | 225 |
| mirisque exemplis somnia in somnis danunt. | |
| velut ego nocte hac quae praeteriit proxuma | |
| in somnis egi satis et fui homo exercitus. | |
| mercari visus mihi sum formosam capram; | |
| ei ne noceret quam domi ante habui capram | 230 |
| neu discordarent, si ambae in uno essent loco, | |
| posterius quam mercatus fueram, visus sum | |
| in custodelam simiae concredere. | |
| ea simia adeo post haud multo ad me venit, | |
| male mihi precatur et facit convicium: | 235 |
| ait sése illius opera atque adventu caprae | |
| flagitium et damnum fecisse haud mediocriter; | |
| dicit capram, quam dederam servandam sibi, | |
| suaé uxoris dotem ambedisse oppido. | |
| mi illud videri mirum, ut una illaec capra | 240 |
| uxoris simiai dotem ambederit. | |
| instare factum simia, atque hoc denique | |
| respondet, ni properem illam ab sese abducere, | |
| ad me domum intro ad uxórem ducturum meam. | |
| atque oppido hercle bene velle illi visus sum, | 245 |
| ast non habere cui commendarem capram; | |
| quo magis quid facerem cura cruciabar miser. | |
| interea ad me haedus visust adgredirier, | |
| infit mihi praedicare, sese ab simia | |
| capram abduxisse, et coepit inridere me; | 250 |
| ego énim lugere atque abductam illam aegre pati. | |
| hoc quam ad rem credam pertinere somnium, | |
| nequeo invenire; nisi capram illam suspicor | |
| iam me invenisse quae sit aut quid voluerit. | |
| ad portum hinc abii mane cum luci simul; | 255 |
| postquam id quod volui transegi, atque ego conspicor | |
| navem ex Rhodo quast héri advectus filius; | |
| conlibitumst illuc mihi nescio qui visere: | |
| inscendo in lembum átque ad navem devehor. | |
| atque égo illi aspicio forma eximia mulierem, | 260 |
| filius quam advexit meus matri ancillam suae. | |
| quam ego postquam aspexi, non ita amo ut sani solent | |
| homines, sed eodem pacto ut insani solent. | |
| amavi hercle equidem ego olim in adulescentia, | |
| verum ad hoc exemplum numquam, ut nunc insanio. | 265 |
| unum quidem hercle iam scio, periisse me; | |
| vosmet videte ceterum quanti siem. | |
| nunc hoc profecto sic est: haec illast capra; | |
| verum hercle simia illa atque haedus mihi malum | |
| adportant, atque eos esse quos dicam hau scio. | 270 |
| sed conticiscam, nam eccum it vicinus foras. |