| I.ii | |
| Argyrippvs Sícine hoc fít? foras aédibus me éici? | 127 |
| promerenti optume hocin preti redditur? | |
| bene merenti mala es, male merenti bona es; | |
| at malo cum tuo, nam iam ex hoc loco | 130 |
| íbo ego ad trés viros vóstraque ibi nómina | |
| faxo erunt, capitis te perdam ego et filiam, | |
| pérlecebrae, pérmities, ádulescentum exitium. | |
| nám mare haud ést mare, vós mare acérrumum; | |
| nam in mari repperi, hic elavi bonis. | 135 |
| ingrata atque inrita esse omnia intellego | |
| quae dedi et quod bene feci, at posthac tibi | |
| mále quod potero fácere faciam, méritoque id faciám tuo. | |
| ego pol te redigam eodem unde orta es, ad egestatis terminos, | |
| ego edepol te faciam ut quae sis nunc et quae fueris scias. | 140 |
| quae prius quam ístam adii atque amans ego animum méum isti dedi, | |
| sordido vitam oblectabas pane in pannis inopia, | |
| atque ea si érant, magnás habebas omnibus dis gratias; | |
| eadem nunc, cum est melius, me, cuius opera est, ignoras mala. | |
| reddam ego te ex fera fame mansuetem, me specta modo. | 145 |
| nam isti quid suscenseam ipsi? nihil est, nihil quicquam meret; | |
| tuo facit iussu, tuo imperio paret: mater tu, eadem era es. | |
| té ego ulciscar, té ego ut digna es perdam atque ut de me meres. | |
| at scelesta viden ut ne id quidem, me dignum esse existumat | |
| quém adeat, quem conloquatur quoique irato supplicet? | 150 |
| atque eccam inlecebra exit tandem; opinor hic ante ostium | |
| meo modo loquar quaé volam, quoniam intus non licitum est mihi. |