| II.iii | |
| Heg. Quae res bene vortat mihi meoque filio | 361 |
| vobisque, volt te novos erus operam dare | |
| tuo veteri domino, quod is velit, fideliter. | |
| nam ego te aestumatum huíc dedi viginti minis, | |
| hic autem té ait mittere hinc velle ad patrem, | 365 |
| meum ut illic redimat filium, mutatio | |
| inter me atque illum ut nostris fiat filiis. | |
| Phil. Vtroque vorsum rectumst ingenium meum, | |
| ad te atque ad illum; pro rota me uti licet: | |
| vel ego huc vel illuc vortar, quo imperabitis. | 370 |
| Heg. Tute tibi tuopte ingenio prodes plurumum, | |
| cum servitutem íta fers ut ferri decet. | |
| sequere. em tibi hominem. Tynd. Gratiám habeo tibi, | |
| quom copiam istam mi et potestatem facis, | |
| ut ego ad parentes hunc remittam nuntium, | 375 |
| qui me quid rerum hic agitem et quid fieri velim | |
| patri meo, ordine omnem rem, illuc perferat. | |
| nunc ita convenit inter me atque hunc, Tyndare, | |
| ut te aestumatum in Alidem mittam ad patrem, | |
| si non rebitas huc, ut viginti minas | 380 |
| dem pro te. Phil. Recte convenisse sentio. | |
| nam pater expectat aut me aut aliquem nuntium, | |
| qui hinc ad se veniat. Tynd. Ergo animum advortas volo | |
| quae nuntiare hinc te volo in patriam ad patrem. | |
| Phil. Phílocrates, ut adhuc locorum feci, faciam sedulo, | 385 |
| ut potissimum quod in rem recte conducat tuam, | |
| id petam idque persequar corde et animo atque viribus. | |
| Tynd. Facis ita ut te facere oportet. nunc animum advortas volo: | |
| omnium primum salutem dicito matri et patri | |
| et cognatis et si quem alium benevolentem videris; | 390 |
| me hic valere et servitutem servire huic homini optumo, | |
| qui me honore honestiorem semper fecit et facit. | |
| Phil. Istuc ne praecipias, facile memoria memini tamen. | |
| Tynd. Nam equidem, nisi quod custodem habeo, liberum me esse arbitror. | |
| dicito patri, quo pacto mihi cum hoc convenerit | 395 |
| de huius filio. Phil. Quae memini, mora mera est monerier. | |
| Tynd. Vt eum redimat et remittat nostrum huc amborum vicem. | |
| Phil. Meminero. H. At quamprimum pote: istuc in rem utriquest maxime. | |
| Phil. Non tuom tu magis videre quam ille suom gnatum cupit. | |
| Heg. Meus mihi, suos cuique est carus. Phil. Numquid aliud vis patri | 400 |
| nuntiari? Tynd. Me hic valere et (tute audacter dicito, | |
| Tyndare) inter nos fuisse ingenio haud discordabili, | |
| neque te commeruisse culpam (neque me adversatum tibi) | |
| beneque ero gessisse morem in tantis aerumnis tamen; | |
| neque med umquam deseruisse te neque factis neque fide, | 405 |
| rebus in dubiis egenis. haec pater quando sciet, | |
| Tyndare, ut fueris animatus erga suom gnatum atque se, | |
| numquam erit tam avarus, quin te gratiis emittat manu † | |
| et mea opera, si hinc rebito, faciam ut faciat facilius. | |
| nam tua opera et comitate et virtute et sapientia | 410 |
| fecisti ut redire liceat ad parentis denuo, | |
| cúm apud hunc confessus es et genus et divitias meas: | |
| quo pacto emisisti e vinclis tuom erum tua sapientia. | |
| Phil. Feci ego ista út commemoras, et te meminisse id gratum est mihi. | |
| merito tibi ea evenerunt a me; nam nunc, Philocrates, | 415 |
| sí ego item memorem quae me erga multa fecisti bene, | |
| nox diem adimat; nam quasi servos meus esses, nihilo setius | |
| <tu> mihi obsequiosus semper fuisti. Heg. Di vostram fidem, | |
| hominum ingenium liberale. ut lacrumas excutiunt mihi. | |
| videas corde amare inter se. quantis <lautus> laudibus | 420 |
| suom erum servos collaudavit. Tynd. Pól istic me haud centesimam | |
| partem laudat quam ipse meritust ut laudetur laudibus. | |
| Heg. Ergo cum optume fecisti, nunc adest occasio | |
| bene facta cumulare, ut erga hunc rem geras fideliter. | |
| Phil. Magis non factum possum velle, quam opera experiar persequi; | 425 |
| id ut scias, Iovem supremum testem laudo, Hegio, | |
| me infidelem non futurum Philocrati. Heg. Probus es homo. | |
| Phil. Nec me secus umquam ei facturum quicquam quam memet mihi. | |
| Tynd. Istaec dicta te experiri et operis et factis volo; | |
| et, quo minus dixi quam volui de te, animum advortas volo, | 430 |
| atque horunc verborum causa caveto mi iratus fuas; | |
| sed, te quaeso, cogitato hinc mea fide mitti domum | |
| te aestimatum, et méam esse vitam hic pro te positam pignori, | |
| ne tu me ignores, quom extemplo meo é conspectu abscesseris, | |
| quom me servom in servitute pro ted hic reliqueris, | 435 |
| tuque te pro libero esse ducas, pignus deseras | |
| neque des operam pro me ut huius reducem facias filium; | |
| [scito te hinc minis viginti aéstumatum mittier.] | |
| fac fidelis sis fideli, cave fidem fluxam geras: | |
| nam pater, scio, faciet quae illum facere oportet omnia; | 440 |
| serva tibi in perpetuom amicum me, atque hunc inventum inveni. | |
| haec per dexteram tuam te dextera retinens manu | |
| opsecro, infidelior mihi ne fuas quam ego sum tibi. | |
| tu hóc age. tu mihí erus nunc es, tu patronus, tu pater, | |
| tibi commendo spes opesque meas. Phil. Mandavisti satis. | 445 |
| satin habes, mandata quae sunt facta si refero? Tynd. Satis. | |
| Phil. Et tua et tua huc ornatus reveniam ex sententia. | |
| numquid aliud? Tynd. Vt quam primum possis redeas. Phil. Res monet. | |
| Heg. Sequere me, viaticum ut dem á trapezita tibi, | |
| eadem opera a praetore sumam syngraphum. Tynd. Quem syngraphum? | 450 |
| Heg. Quem hic ferat secum ad legionem, hinc ire huic ut liceat domum. | |
| tu intro abi. T. Bene ambulato.—P. Bene vale. H. Edepol rem meam | |
| constabilivi, quom illos emi de praeda a quaestoribus; | |
| expedivi ex servitute filium, si dis placet. | |
| at etiam dubitavi, hos homines emerem an non emerem, diu. | 455 |
| servate istum sultis intus, servi, ne quoquam pedem | |
| ecferat sine custodela. <iam> ego apparebo domi; | |
| ad fratrem modo captivos alios inviso meos, | |
| eadem percontabor, ecquis hunc ádulescentem noverit. | |
| sequere tu, te ut amittam; ei rei primum praevorti volo.— | 460 |