BELLVM SERTORIANVM
  Bellum Sertorianum quid amplius quam Sullanae 2.10.1
proscriptionis hereditas fuit? hostile potius an civile
dixerim nescio, quippe quod Lusitani Celtiberique Ro-
mano gesserint duce. exsul et profugus feralis illius
tabulae, vir summae quidem sed calamitosae virtutis 5
malis suis maria terrasque permiscuit; et iam Africae,
iam Balearibus insulis fortunam expertus usque in
Oceanum Fortunatasque insulas penetravit consiliis,
tandem Hispaniam armavit. viro cum viris facile con-
venit. nec alias magis apparuit Hispani militis vigor 10
quam Romano duce. quamquam ille non contentus
Hispania ad Mithridaten quoque ponticosque respexit
regemque classe iuvit. et quid futurum fuit satis tanto
hosti, cui uno imperatore resistere res Romana non
potuit? additus Metello Gnaeus Pompeius. hi copias 15
adtriverant viri, prope tota Hispania persecuti. diu et
ancipiti semper acie pugnatum est; nec tamen prius bello
quam suorum scelere et insidiis exstinctus est. prima per
legatos habita certamina, cum hinc Domitius et Thorius,
inde Hirtuleius proluderent; mox hoc apud Segoviam, 20
illis apud Anam flumen oppressis, ipsi duces comminus
invicem experti apud Lauronem atque Sucronem ae-
quavere clades. tum illis ad populationes agrorum, his
ad urbium excidia conversis, misera inter Romanos du-
ces Hispania discordiae poenas dabat; donec oppresso 25
domestica fraude Sertorio, victo deditoque Perperna,
ipsae quoque in Romanam fidem venere urbes Osca,
Termeste, Clunia, Valentia Auxume et in fame nihil
non experta Calagurris. sic recepta in pacem Hispania.
victores duces externum id magis quam civile bellum 30
videri voluerunt, ut triumpharent.