| Magistro meo | |
| Ludis tu quidem, at mihi peramplam anxietatem et summam | 5.22.1.1 |
| aegritudinem, dolorem et ignem flagrantissimum litteris his tuis | |
| misisti, ne cenare, ne dormire, ne denique studere libeat. Verum | |
| tu orationis hodiernae tuae habeas aliquod solacium; at ego quid | |
| faciam, qui et auditionis omnem iam voluptatem consumpsei et | 5 |
| metuo, ne Lorium tardiuscule venias, et doleo quod interim doles? | |
| Vale mi magister, cuius salus meam salutem inlibatam et in- | |
| columem facit. |