De uento 'iapyge' deque aliorum uentorum uocabulis regionibusque 2.22.pr.1
accepta ex Fauorini sermonibus.
  Apud mensam Fauorini in conuiuio familiari legi solitum 1.1
erat aut uetus carmen melici poetae aut historia partim
Graecae linguae, alias Latinae. Legebatur ergo ibi tunc in 2.1
carmine Latino 'iapyx' uentus quaesitumque est, quis hic
uentus et quibus ex locis spiraret et quae tam infrequentis
uocabuli ratio esset; atque etiam petebamus, ut super
ceterorum nominibus regionibusque docere nos ipse uellet, 5
quia uulgo neque de appellationibus eorum neque de finibus
neque de numero conueniret.
  Tum Fauorinus ita fabulatus est: 'Satis' inquit 'notum 3.1
est limites regionesque esse caeli quattuor: exortum, oc-
casum, meridiem, septentriones. Exortus et occasus mobilia 4.1
et uaria sunt, meridies septentrionesque statu perpetuo
stant et manent. Oritur enim sol non indidem semper, sed 5.1
aut "aequinoctialis" oriens dicitur, cum in circulo currit,
qui appellatur ἰσημερινός, aut "solstitialis", quae sunt θεριναὶ
τροπαί, aut "brumalis", quae sunt χειμεριναὶ τροπαί. Item 6.1
cadit sol non in eundem semper locum. Fit enim similiter
occasus eius aut "aequinoctialis" aut "solstitialis" aut
"brumalis". Qui uentus igitur ab oriente uerno, id est 7.1
aequinoctiali, uenit, nominatur "eurus" ficto uocabulo, ut
isti ἐτυμολογικοί aiunt, ὁ ἀπὸ τῆς ἠοῦς ῥέων. Is alio quoque 8.1
a Graecis nomine ἀφηλιώτης, Romanis nauticis "subsolanus"
cognominatur. Sed qui ab aestiua et solstitiali orientis meta 9.1
uenit, Latine "aquilo", βορέας Graece dicitur, eumque prop-
terea quidam dicunt ab Homero αἰθρηγενέτην appellatum;
boream autem putant dictum ἀπὸ τῆς βοῆς, quoniam sit
uiolenti flatus et sonori. Tertius uentus, qui ab oriente 10.1
hiberno spirat—"uolturnum" Romani uocant—, eum pleri-
que Graeci mixto nomine, quod inter notum et eurum sit,
εὐρόνοτον appellant. Hi sunt igitur tres uenti orientales: 11.1
"aquilo", "uolturnus", "eurus", quorum medius eurus est.
His oppositi et contrarii sunt alii tres occidui: "caurus", 12.1
quem solent Graeci <appellare> ἀργεστήν: is aduersus aquilo-
nem flat; item alter "fauonius", qui Graece ζέφυρος uocatur:
is aduersus eurum flat; tertius "africus", qui Graece λίψ:
<is> aduersus uolturnum facit. Hae duae regiones caeli 13.1
orientis occidentisque inter sese aduersae sex habere uentos
uidentur. Meridies autem, quoniam certo atque fixo limite 14.1
est, unum meridialem uentum habet: is Latine "auster",
Graece νότος nominatur, quoniam est nebulosus atque ume-
ctus; νοτίς enim Graece umor nominatur. Septentriones 15.1
autem habent ob eandem causam unum. Is obiectus derec-
tusque in austrum, Latine "septentrionarius", Graece ἀπαρ-
κτίας appellatus. Ex his octo uentis alii quattuor uentos 16.1
detrahunt atque id facere se dicunt Homero auctore, qui
solos quattuor uentos nouerit: eurum, austrum, aquilonem,
fauonium, a quattuor caeli partibus, quas quasi primas 17.1
nominauimus, oriente scilicet atque occidente latioribus
atque simplicibus, non tripertitis. Partim autem sunt, qui 18.1
pro octo duodecim faciant tertios quattuor in media loca
inserentes circum meridiem <et> septentriones eadem ratione,
qua secundi quattuor intersiti sunt inter primores duos apud
orientem occidentemque. 5
  'Sunt porro alia quaedam nomina quasi peculiarium uen- 19.1
torum, quae incolae in suis quisque regionibus fecerunt aut
ex locorum uocabulis, in quibus colunt, <aut> ex alia qua
causa, quae ad faciendum uocabulum acciderat. Nostri 20.1
namque Galli uentum ex sua terra flantem, quem saeuissi-
mum patiuntur, "circium" appellant a turbine, opinor, eius
ac uertigine; <ex> Ἰαπυγίας ipsius orae proficiscentem quasi 21.1
sinibus Apuli eodem, quo ipsi sunt, nomine "iapygem"
dicunt. Eum esse propemodum caurum existimo; nam et est 22.1
occidentalis et uidetur exaduersum eurum flare. Itaque 23.1
Vergilius Cleopatram e nauali proelio in Aegyptum fugien-
tem uento "iapyge" ferri ait, ecum quoque Apulum eodem,
quo uentum, uocabulo "iapygem" appellauit. Est etiam 24.1
uentus nomine καικίας, quem Aristoteles ita flare dicit, ut
nubes non procul propellat, sed ut ad sese uocet, ex quo
uersum istum prouerbialem factum ait:
    ἕλκων ἐφ’ αὑτὸν ὥσ<τε> καικίας νέφος. 5
  Praeter hos autem, quos dixi, sunt alii plurifariam uenti 25.1
commenticii et suae quisque regionis indigenae, ut est
Horatianus quoque ille "atabulus", quos ipsos quoque
executurus fui; addidissemque eos, qui "etesiae" et "pro-
dromi" appellitantur, qui certo tempore anni, cum canis 5
oritur, ex alia atque alia parte caeli spirant, rationesque
omnium uocabulorum, quoniam plus paulo adbibi, effutis-
sem, nisi multa iam prosus omnibus uobis reticentibus
uerba fecissem, quasi fieret a me ἀκρόασις ἐπιδεικτική. In 26.1
conuiuio autem frequenti loqui solum unum neque hones-
tum est' inquit 'neque commodum.'
  Haec nobis Fauorinus in eo, quo dixi, tempore apud 27.1
mensam suam summa cum elegantia uerborum totiusque
sermonis comitate atque gratia denarrauit. Sed quod ait 28.1
uentum, qui ex terra Gallia flaret, 'circium' appellari, M.
Cato in libris originum eum uentum 'cercium' dicit, non
'circium'. Nam cum de Hispanis scriberet, qui citra Hiberum 29.1
colunt, uerba haec posuit: 'Set in his regionibus ferrareae,
argentifodinae pulcherrimae, mons ex sale mero magnus;
quantum demas, tantum adcrescit. Ventus cercius, cum
loquare, buccam implet, armatum hominem, plaustrum 5
oneratum percellit.'
  Quod supra autem dixi ἐτησίας ex alia atque alia parte 30.1
caeli flare, haut scio an secutus opinionem multorum temere
dixerim. P. enim Nigidii in secundo librorum, quos de uento 31.1
composuit, uerba haec sunt: 'Et ἐτησίαι et austri anni-
uersarii secundo sole flant.' Considerandum igitur est, quid
sit 'secundo sole'.