| LVII | |
| Cur saepe sicci parva rura Nomenti | 12.57.1 |
| Laremque villae sordidum petam, quaeris? | |
| Nec cogitandi, Sparse, nec quiescendi | |
| In urbe locus est pauperi. Negant vitam | |
| Ludi magistri mane, nocte pistores, | 5 |
| Aerariorum marculi die toto; | |
| Hinc otiosus sordidam quatit mensam | |
| Neroniana nummularius massa, | |
| Illinc balucis malleator Hispanae | |
| Tritum nitenti fuste verberat saxum; | 10 |
| Nec turba cessat entheata Bellonae, | |
| Nec fasciato naufragus loquax trunco, | |
| A matre doctus nec rogare Iudaeus, | |
| Nec sulphuratae lippus institor mercis. | |
| Numerare pigri damna quis potest somni? | 15 |
| Dicet quot aera verberent manus urbis, | |
| Cum secta Colcho Luna vapulat rhombo. | |
| Tu, Sparse, nescis ista, nec potes scire, | |
| Petilianis delicatus in regnis, | |
| Cui plana summos despicit domus montis, | 20 |
| Et rus in urbe est vinitorque Romanus | |
| Nec in Falerno colle maior autumnus, | |
| Intraque limen latus essedo cursus, | |
| Et in profundo somnus, et quies nullis | |
| Offensa linguis, nec dies nisi admissus. | 25 |
| Nos transeuntis risus excitat turbae, | |
| Et ad cubilest Roma. Taedio fessis | |
| Dormire quotiens libuit, imus ad villam. |