| LXII | |
| Antiqui rex magne poli mundique prioris, | 12.62.1 |
| Sub quo pigra quies nec labor ullus erat, | |
| Nec regale nimis fulmen nec fulmine digni, | |
| Scissa nec ad Manes, sed sibi dives humus: | |
| Laetus ad haec facilisque veni sollemnia Prisci | 5 |
| Gaudia: cum sacris te decet esse tuis. | |
| Tu reducem patriae sexta, pater optime, bruma | |
| Pacifici Latia reddis ab urbe Numae. | |
| Cernis, ut Ausonio similis tibi pompa macello | |
| Pendeat et quantus luxurietur honos? | 10 |
| Quam non parca manus largaeque nomismata mensae, | |
| Quae, Saturne, tibi pernumerentur opes? | |
| Utque sit his pretium meritis et gratia maior, | |
| Et pater et frugi sic tua sacra colit. | |
| At tu sancte—tuo sic semper amere Decembri— | 15 |
| Hos illi iubeas saepe redire dies. |