XLIX
Vir Celtiberis non tacende gentibus 1.49.1
  Nostraeque laus Hispaniae,
Videbis altam, Liciniane, Bilbilin,
  Equis et armis nobilem,
Senemque Caium nivibus, et fractis sacrum 5
  Vadaveronem montibus,
Et delicati dulce Boterdi nemus,
  Pomona quod felix amat.
Tepidi natabis lene Congedi vadum
  Mollesque Nympharum lacus, 10
Quibus remissum corpus adstringes brevi
  Salone, qui ferrum gelat.
Praestabit illic ipsa figendas prope
  Voberca prandenti feras.
Aestus serenos aureo franges Tago 15
  Obscurus umbris arborum;
Avidam rigens Derceita placabit sitim
  Et Nutha, quae vincit nives.
At cum December canus et bruma impotens
  Aquilone rauco mugiet, 20
Aprica repetes Tarraconis litora
  Tuamque Laletaniam.
Ibi inligatas mollibus dammas plagis
  Mactabis et vernas apros
Leporemque forti callidum rumpes equo, 25
  Cervos relinques vilico.
Vicina in ipsum silva descendet focum
  Infante cinctum sordido.
Vocabitur venator et veniet tibi
  Conviva clamatus prope. 30
Lunata nusquam pellis et nusquam toga
  Olidaeque vestes murice;
Procul horridus Liburnus et querulus cliens,
  Imperia viduarum procul;
Non rumpet altum pallidus somnum reus, 35
  Sed mane totum dormies.
Mereatur alius grande et insanum sophos:
  Miserere tu felicium
Veroque fruere non superbus gaudio,
  Dum Sura laudatur tuus. 40
Non inpudenter vita quod relicum est petit,
  Cum fama quod satis est habet.