| XCII | |
| Quae mala sint domini, quae servi commoda, nescis, | 9.92.1 |
| Condyle, qui servum te gemis esse diu. | |
| Dat tibi securos vilis tegeticula somnos, | |
| Pervigil in pluma Gaius, ecce, iacet. | |
| Gaius a prima tremebundus luce salutat | 5 |
| Tot dominos, at tu, Condyle, nec dominum. | |
| 'Quod debes, Gai, redde' inquit Phoebus et illinc | |
| Cinnamus: hoc dicit, Condyle, nemo tibi. | |
| Tortorem metuis? podagra cheragraque secatur | |
| Gaius et mallet verbera mille pati. | 10 |
| Quod nec mane vomis nec cunnum, Condyle, lingis, | |
| Non mavis, quam ter Gaius esse tuus? |