| XCII | |
| Marri, quietae cultor et comes vitae, | 10.92.1 |
| Quo cive prisca gloriatur Atina, | |
| Has tibi gemellas barbari decus luci | |
| Conmendo pinus ilicesque Faunorum | |
| Et semidocta vilici manu structas | 5 |
| Tonantis aras horridique Silvani, | |
| Quas pinxit agni saepe sanguis aut haedi, | |
| Dominamque sancti virginem deam templi, | |
| Et quem sororis hospitem vides castae | |
| Martem mearum principem Kalendarum, | 10 |
| Et delicatae laureum nemus Florae, | |
| In quod Priapo persequente confugit. | |
| Hoc omne agelli mite parvuli numen | |
| Seu tu cruore sive ture placabis: | |
| 'Ubicumque vester Martialis est,' dices, | 15 |
| 'Hac, ecce, mecum dextera litat vobis | |
| Absens sacerdos; vos putate praesentem | |
| Et date duobus quidquid alter optabit.' |