C. PLINIVS MACRINO SVO S.
  Num istic quoque immite et turbidum caelum? Hic ad- 8.17.1.1
siduae tempestates et crebra diluuia. Tiberis alueum excessit
et demissioribus ripis alte superfunditur; quamquam fossa 2.1
quam prouidentissimus imperator fecit exhaustus, premit
ualles, innatat campis, quaque planum solum, pro solo
cernitur. Inde quae solet flumina accipere et permixta deue-
here, uelut obuius retro cogit, atque ita alienis aquis operit 5
agros, quos ipse non tangit. Anio, delicatissimus amnium ideo- 3.1
que adiacentibus uillis uelut inuitatus retentusque, magna ex
parte nemora quibus inumbratur fregit et rapuit; subruit
montes, et decidentium mole pluribus locis clausus, dum
amissum iter quaerit, impulit tecta ac se super ruinas eiecit 5
atque extulit. Viderunt quos excelsioribus terris illa tempestas 4.1
deprehendit, alibi diuitum adparatus et grauem supellecti-
lem, alibi instrumenta ruris, ibi boues aratra rectores, hic
soluta et libera armenta, atque inter haec arborum truncos
aut uillarum trabes atque culmina uarie lateque fluitantia. 5
Ac ne illa quidem malo uacauerunt, ad quae non ascendit 5.1
amnis. Nam pro amne imber adsiduus et deiecti nubibus tur-
bines, proruta opera quibus pretiosa rura cinguntur, quas-
sata atque etiam decussa monumenta. Multi eius modi casibus
debilitati obruti obtriti, et aucta luctibus damna. 5
  Ne quid simile istic, pro mensura periculi uereor, teque 6.1
rogo, si nihil tale, quam maturissime sollicitudini meae con-
sulas, sed et si tale, id quoque nunties. Nam paruolum differt,
patiaris aduersa an exspectes; nisi quod tamen est dolendi
modus, non est timendi. Doleas enim quantum scias accidisse, 5
timeas quantum possit accidere. Vale.