| C. PLINIVS OCTAVIO SVO S. | |
| Hominem te patientem uel potius durum ac paene crude- | 2.10.1.1 |
| lem, qui tam insignes libros tam diu teneas! Quousque et tibi | 2.1 |
| et nobis inuidebis, tibi maxima laude, nobis uoluptate? Sine | |
| per ora hominum ferantur isdemque quibus lingua Romana | |
| spatiis peruagentur. Magna et iam longa exspectatio est, | |
| quam frustrari adhuc et differre non debes. Enotuerunt | 3.1 |
| quidam tui uersus, et inuito te claustra sua refregerunt. Hos | |
| nisi retrahis in corpus, quandoque ut errones aliquem cuius | |
| dicantur inuenient. Habe ante oculos mortalitatem, a qua | 4.1 |
| adserere te hoc uno monimento potes; nam cetera fragilia et | |
| caduca non minus quam ipsi homines occidunt desinuntque. | |
| Dices, ut soles: 'Amici mei uiderint.' Opto equidem amicos | 5.1 |
| tibi tam fideles tam eruditos tam laboriosos, ut tantum curae | |
| intentionisque suscipere et possint et uelint, sed dispice ne | |
| sit parum prouidum, sperare ex aliis quod tibi ipse non | |
| praestes. Et de editione quidem interim ut uoles: recita | 6.1 |
| saltem quo magis libeat emittere, utque tandem percipias | |
| gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo. | |
| Imaginor enim qui concursus quae admiratio te, qui clamor | 7.1 |
| quod etiam silentium maneat; quo ego, cum dico uel recito, | |
| non minus quam clamore delector, sit modo silentium acre et | |
| intentum, et cupidum ulteriora audiendi. Hoc fructu tanto | 8.1 |
| tam parato desine studia tua infinita ista cunctatione frau- | |
| dare; quae cum modum excedit, uerendum est ne inertiae et | |
| desidiae uel etiam timiditatis nomen accipiat. Vale. |