DE ACCENTIBVS
|
|
Accentus Graeci prosodian appellant. triplex autem est: aut enim
|
17
|
acutus est, quem oxian dicunt, aut gravis, quem barian, aut circumflexus,
|
|
quem perispomenon. omnia igitur nomina sive verba sive quae alia pars
|
|
orationis fuerit, hanc rationem enuntiationis recipient. monosyllaba aliquid
|
20
|
significantia, si fuerint natura longa, id est produci potuerint, circumflexa
|
|
voce efferuntur, ut spês flôs môs rôs; si positione longa fuerint aut certe
|
|
brevia, acuta voce pronuntiabuntur, ut [non] néc quís quíd híc núx. in
|
|
disyllabis autem, si prima [loco] producta fuerit syllaba, habebit in se
|
|
circumflexum accentum, <ut> Rôma rhêtor brûma vîta prîma. si vero prima
|
25
|
syllaba positione longa fuerit aut brevis, acutum tonum in prima reperies,
|
|
ut cánto cóndo cúrro sálto pínna sécta. sed ne opponi nobis a nimium
|
|
diligentioribus illa possint, quae acuta syllaba novissima efferuntur, ut
|
540.1
|
cochlís Dryás Thyás, illud est respondendum, omnia verba peregrina
|
|
secundum suam positionem, quomodo lecta sunt, ita enuntiari debere.
|
|
nam cum in nostram consuetudinem transeunt, rationi nostrae quoque * * *
|
|
ceterum nullum est verbum sive disyllabum sive trium pluriumve sylla-
|
5
|
barum quod novissima syllaba acute enuntietur. super istud de trisyllabis
|
|
dicamus, in quibus haec erit observatio: si media syllaba positione longa
|
|
fuerit, acuto tono enuntiabitur, ut Metéllus cancélli lanístae fenéstrae.
|
|
explicit de accentibus.
|
|