BOETHVNTES
|
|
Non. 179M
|
|
Melésia! intus céssas? credo hercle hélluo
|
1
|
Tubúrcinatur.
|
|
Eum dérepente dúcere uxorem aúdio.
|
|
qui uérba uenatúr mea,
|
|
Pestís, si abscedat.—Át sermonem hinc súblegam.
|
5
|
. . . quaeso cógita ac delíbera.
|
|
Mácte uirtute ésto.
|
|
Nón ago hoc per ságam pretio cónductam, ut uulgó solent.
|
|
CANEPHORVS
|
|
Non. 392M
|
|
Ita ést: uerum haut facile ést uenire illi úbi sita est sapiéntia.
|
|
Spíssum est iter: apísci haut possem nísi cum magna míseria.
|
10
|
. . testamentum érgo celabís?—Logi!
|
|
Satis frúcti reddunt.
|
|
. . . nosti quám sit gracili córpore.
|
|
DEMETRIVS
|
|
Non. 15M
|
|
Ab ínitio ut res sít gesta enodá mihi.
|
|
Timére occepi et ínterdum oscitárier:
|
15
|
Inéptus quid mihi uéllem ex insoléntia
|
|
Nescíbam.
|
|
Pudét pigetque meí me . . . . .
|
|
. . nunc me ex aliórum ingeniis iúdicat,
|
|
Intércapedo quórum amicitiás leuat.
|
20
|
Antehác si flabat áquilo aut auster, ínopia
|
|
Tum erát piscati.
|
|
In ácta coperta álga inoras óstreas
|
|
Nec récte dici míhi quae iam dudum aúdio.
|
|
Etiám me irrides, péssime ac sacérrime?
|
25
|
'Nam si íceris me pósthac, credas míhi uelim'
|
|
Inquít, quid censes?—Túm dolebit scílicet.
|
|
Homo única est natúra ac singulária.
|
|
Vide mírum ingenium ac délenificam múlierem:
|
|
Commórat hominem lácrimis.
|
30
|
Sandálio innixa dígitulis primóribus
|
|
Meós parentes cáreo.
|
|
Non súm iurata.
|
|
Numquám nimis numero quémquam uidi fácere, quom facto ést opus.
|
|
. . . . at étiam ineptus méus mi est iratús pater,
|
35
|
Quia sé talento argénti tetigi uéteri exemplo amántium.
|
|
Festus 351M
|
|
tapete
|
36a
|
DEMIVRGVS
|
|
Non. 342M
|
|
Ergo édepol docta díco: quae muliér uolet
|
37
|
Sibí suum amicum esse índulgentem et diútinum,
|
|
Modice átque parce eius séruiat cupídines.
|
|
Quia nón minus res hóminem quam scutús tegit.
|
40
|
. . quia enim odio ac sénio mi haec sunt núptiae.
|
|
Múlier meretrix, quaé me quaesti caúsa cognouít sui.
|
|
Modo fórte
|
|
*
|
43a
|
Ita mé destituit núdum
|
44
|
Iudícia litis, túrbas tricas, cóntiones máxumas
|
45
|
Apértae surae, brácchia autem prócera horrorém mihi
|
|
Ex córde exsuscitábant.
|
|
Neque naútae cum essent círcumuenti uéntis, incerto ítinere
|
|
Porti índigentes
|
|
EPICLERVS
|
|
Prisc. GL 3.425K
|
|
St. Quaeso édepol, quo ante lúcem te subitó rapis,
|
50
|
Ere, cum úno puero? Ph. Néqueo esse intus, Stéphanio.
|
|
St. Quid ita? Ph. Út solent, me cúrae somno ségregant
|
|
Forásque noctis éxcitant siléntio.
|
|
Ni Cálliphonis núnc te miseret líberum
|
|
Quam mátris nunc patrís me miseretúr magis.
|
55
|
Quam légere te optimum ésset atque aequíssimum,
|
|
Quacum aétas degenda ét uiuendum essét tibi.
|
|
Non. 96M
|
|
. . . sperabám consilia nóstra diuidiaé tibi,
|
58-59
|
Cum aetás accesset, nón fore.
|
60
|
Té quidem omniúm pater iam cópem causarúm facit.
|
|
Set néqueo ferre hunc diútius <sic uócif>erari et cónqueri,
|
|
Nec ésse suae parum óbsequellae . . . . . . .
|
|
Patrócinantem ubi fáctum audierit saúcium
|
|
At ením scies ea quaé fuisti néscius.
|
65
|
Sét quis est qui ínterrumpít sermoném meum
|
|
Óbitu suo?
|
|
Séd uolo ut família nostra offícia fungatúr sua.
|
|
Curréndum sic est, síc datur, nimium úbi sopori séruias
|
|
Potiús quam domino, et úbi seuero império quae imperáta sunt
|
70
|
Vinón inuitat plúsculum sese, út solet?
|
|
HETAERA
|
|
Non. 539M
|
|
Ducít me secum: póstquam ad aedem uénimus,
|
|
Venerátur deos, intérea aspexit uírginem
|
|
Ibi stántem, in capite ostrínam indutam rículam.
|
|
Erus stúpidus adstat: íta eius aspectús repens
|
75
|
Cor tórporauit hómini amore.
|
|
rús ad illas cónmigrat:
|
|
Habitámus hiemem tótam cum muliérculis.
|
|
Rhodiénsist, sed istuc cónmigrauit iám diu.
|
|
Nam quíd illoc homine uíuit confidéntius?
|
80
|
Hortátur hominem, quám primum <ut> proficísceret.
|
|
hic uílicor ante úrbem,
|
|
Nunc rús eo.
|
|
Simuláuit me a se amári quaesti grátia
|
|
. . . . . . . . meres, mérito ut diligáre
|
85
|
Non. 491M
|
|
Haec si ínpetro abs te ut facias, <sat> satis frúcti cepero éx te.
|
87
|
Satine út <se> meúm cor uolúptatibús dat?
|
|
Inmórtalitús se optulít mi haec facúltas.
|
|
LEMNIAE
|
|
Non. 363M
|
|
Proptér peccatum paúsillum indigníssime
|
90
|
Patriá protelatum ésse saeuitiá patris.
|
|
Habés potestatem.—Úbi potestatém?—Senis
|
|
Pretió contendas út redempto Phaédria
|
|
Liceát redire antíquam in consuetúdinem.
|
|
néque durare póssum:
|
95
|
Ita húius insciéntia ac deméntia extorrém facit.
|
|
Rémulis sensím celox ab óppido procésserat.
|
|
Lémbi redeuntés domum duae ad nóstram adcelerarúnt ratem.
|
|
Numquam únius me cómparaui séruire elegántiam.
|
|
LEVCADIA
|
|
Non. 322M
|
|
Quem olim óderat, sectátur ultro ac détinet:
|
100
|
Ille ínsolens autem út fastidit cárnifex!
|
|
Víden tu Phrugis incéssum? quam est confídens! di istunc pérduint.
|
|
. . . . . uíden ut fastidít mei?
|
|
Ei périi! uiden ut ósculatur cáriem? num hilum illa haéc pudet?
|
|
. . . . . . . sed quam lónge est? eccum isti ílico.
|
105
|
. . . . . . . . ne me áttigas! apage aúfer
|
|
Manum.—Heía quam ferócula est!
|
|
. . . . arrípuit colubram mórdicus.
|
|
Intércapedine ínterficior, désiderio dífferor:
|
|
Tu es míhi cupiditas, suáuitudo et méi animi expectátio.
|
110
|
Iam égo istam tibi tristítiam exorbebo . . . . . . .
|
|
Véritus sum, ne amóris causa cum ílla limassés caput.
|
|
míseram terrent me ómnia:
|
|
Maris scópuli, sonitus, sólitudo, sánctitudo Apóllonis.
|
|
. . . . . sí quidem sit quisquám deus,
|
115
|
Cuii égo sim curae
|
|
*
|
116a
|
Heu me ínfelicem!—Sánusne es, qui témere lamentáre?
|
117
|
*
|
117a
|
Te, Apóllo sancte, fér opem, teque, omnípotens Neptune, ínuoco,
|
118
|
Vosque ádeo, uenti! . . . . . . . . . . .
|
|
. . . . . . . . nam quíd ego te appellém, Venus?
|
120
|
Non. 467M
|
|
. . . . tumúltu uecordí uagas
|
121-122
|
Non. 534M
|
|
. . hortari coépi nostros ílico,
|
123
|
Vt célerent lembum.
|
|
<Ó> utinam nunc ápud ignem aliquem mágnum adsidam! . . .
|
125
|
Ánte facta ignósco: mitte trístitatem, Dórcium.
|
|
Etiam ámplius illam ápparare cóndecet,
|
|
Quandó quidem uoti cóndemnata est . . .
|
|
hoc quaero, ignóscere
|
|
Istíc solentne eás minoris nóxias,
|
130
|
Erúm si forte, quási alias, uiní tago?
|
|
. ínuitauit plúsculum hic se in prándio.
|
|
LINDIA
|
|
Non. 397M
|
|
abhinc triénnium
|
|
Sacérrimum domicílium hoc quidam cóntulit
|
|
Lenó.
|
135
|
Consílium hoc cepi: lítteras misi ád senem
|
|
Nostrúm, processe nóbis ex senténtia
|
|
Mercáturam.
|
|
Navta Di s<éro> adueniéntem perdánt: hic quidém
|
|
Nos pérdit. festum ésse hice quártum diém
|
140
|
Hodie íterant: ita conuéntum.
|
|
Profécto ut quisque mínimo contentús fuit,
|
|
Ita fórtunatam uítam uixit máxime,
|
|
Vt phílosophi aiunt ísti, quibus quiduís sat est.
|
|
Compérce uerbis uélitare: ad rém redi.
|
145
|
Me uís potiri: fác ego potiar quód uolo.
|
|
Miseró mihi mitigábat sandalió caput.
|
|
Non. 185M
|
|
Quin móneam, quin clamem ét querar tua uítia, quae te uílitant.
|
|
Quíbus rem rebus déspoliasti, foéde dum in lustrís lates.
|
|
ego ínterim in turbá foras
|
150
|
Subdúxi cum hac me, néque sat numero míhi uidebar cúrrere.
|
|
PAEDIVM
|
|
Non. 85M
|
|
Cuius áduentu insula hódie clarét Cypros.
|
|
Ego praéstolabo illi óscitans ante óstium?
|
|
Non. 489M
|
|
. . . . . . . progrediór foras
|
154a
|
Visére quid hic tumúlti
|
|
Non. 500M
|
|
iam désine
|
155
|
Meminísse illius fórmam.
|
|
Neque mírum: educta, ut pár est, expars málitiis, metuéns sui
|
|
Quando équidem amorem intércapedine ípse leniuít dies.
|
|
Tamen óculi ex longa intércapedine ádpetunt cupide íntui.
|
|
quaéso omitte ac désere hanc
|
160
|
Meretrícem, quae te sémel ut nacta est, sémper studuit pérdere
|
|
Detégere despoliáre opplereque ádeo fama ac flágitis.
|
|
Vt ille hác sese abstinéret, ego supérsederem núptiis.
|
|
Núptias abiéci, amicos útor primorís uiros.
|
|
Quare ésse dicat quísquam illum hominem aut quídquam facere humánitus.
|
165
|
. . . . . . age tu hymenaeum íncrepa!
|
|
PARATERVSA
|
|
Non. 399M
|
|
Cum antehác uidebam stáre tristis, túrbido
|
|
Vultú, subductis cúm superciliís senes
|
|
Meritíssimo te mágni facio.
|
|
Ego nóndum etiam hice uílicabar, Phaédria.
|
170
|
Eho díc mihi, an oblita, óbsecro, es eius crébras mansiónes
|
|
Ad amícam, sumpti lárgitatem?
|
|
Dum égo conixi sómno, hic sibi prospéxit uigilans uírginem.
|
|
Cáput offendi ad límen edepol . . . . . . .
|
|
PHILOPATOR
|
|
Non. 1M
|
|
miserúm puto,
|
175
|
Si etiam ístuc ad malam aétatem accessít mali.
|
|
. . . . geme meás fortunas, máter.—Hem!
|
|
Qua caúsa huc opere máxumo conténditur?
|
|
Dispérii misera: <ut> úterum cruciatúr mihi!
|
|
Certum ác deliberátum est me illis óbsequi.
|
180
|
Locus ípse inuitat hércle hic Veneris . . .
|
|
Ecce aútem, mihi uidére tuo more, út soles,
|
|
Aegre íd pati, quia hós dies conplúsculos
|
|
Intércapedo súmpti faciundí fuit.
|
|
forte eó die
|
185
|
Meretrícis ad me délenificae ut Átticae conuénerant
|
|
Condíxerantque cénam apud me, Tháis atque Erótium,
|
|
Antíphila, <Lais,> Pýthias: ego éxtra cubui dóminia.
|
|
. . . . . míra lenitúdine
|
|
Ac suáuitate abúndat.
|
190
|
. . cum te sáluom uideo, ut uólui, gliscor gaúdio.
|
|
Útinam possim tíbi referre grátiam, ut de mé meres!
|
|
Deínde cum ad te rédierit res ólim post mortém patris
|
|
Simul círcumspectat: úbi praeter se néminem
|
|
Videt ésse, tollit aúfert: ego clam cónsequor.
|
195
|
Me míseram! quid agam? intér uias epístula excidít mihi:
|
|
Infélix inter túniculam ac strófium conlocáueram.
|
|
THRASYLEON
|
|
Non. 95M
|
|
di me díuitant.
|
|
Nemo úmquam uidit ébrium ire intér diu
|
|
Neque túrbam facere néque fores exúrere.
|
200
|
Corónam mensam tálos uinum, haec huíus modi,
|
|
Quibus rébus uita amántum inuitarí solet.
|
|
Dat últro ac munerátur quod ab illo ábstulit.
|
|
Vidére cupio uóstrum mercimónium.
|
|
Non ést mediocris rés, neque <est> uulgária
|
205
|
Fallácia haec.
|
|
Áge age egredere, atque ístuc utinam pérpetuum itiner sít tibi!
|
|
Nóbilitate, fáctione frétus interdícere
|
|
. . cum interea níl quicquam a me est praémi neque fructús tuae
|
|
Benígnitati atque óbsequellae.
|
210
|
Hoc te óro, ut illius cónmiserescas míserulae orbitúdinis.
|
|
Cesso óccupare et me ín colloquium cónferre horum? . . .
|
|
EX INCERTIS FABVLIS
|
|
Hieron. Ep. 42
|
|
Sóla res quae hominés absentes <nóbis> praesentés facit.
|
|
. . . quasi cum uéntus fert nauem ín mare
|
|
Secúndus, si quis própedem misít suis
|
215
|
Velís ministrum.
|
|
glabrum tapete
|
|
. . . . . léctus <somno móllior>
|
|