| Ariovistus ad postulata Caesaris pauca respondit, | 1.44.1.1 |
| de suis virtutibus multa praedicavit: transisse Rhenum | 2.1 |
| sese non sua sponte, sed rogatum et accersitum a Gallis; | |
| non sine magna spe magnisque praemiis domum propin- | |
| quosque reliquisse; sedes habere in Gallia ab ipsis con- | |
| cessas, obsides ipsorum voluntate datos; stipendium | 5 |
| capere iure belli, quod victores victis imponere consue- | |
| rint. non sese Gallis, sed Gallos sibi bellum intulisse; | 3.1 |
| omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse ac | |
| contra se castra habuisse; eas omnes copias uno a se proe- | |
| lio pulsas ac superatas esse. si iterum experiri velint, se | 4.1 |
| iterum paratum esse decertare; si pace uti velint, ini- | |
| quum esse de stipendio recusare, quod sua voluntate | |
| ad id tempus pependerint. amicitiam populi Romani sibi | 5.1 |
| ornamento et praesidio, non detrimento esse oportere, | |
| idque se hac spe petisse. si per populum Romanum sti- | |
| pendium remittatur et dediticii subtrahantur, non minus | |
| se libenter recusaturum populi Romani amicitiam quam | 5 |
| adpetierit. quod multitudinem Germanorum in Galliam | 6.1 |
| traducat, id se sui muniendi, non Galliae inpugnandae | |
| causa facere. eius rei testimonium esse quod nisi rogatus | |
| non venerit et quod bellum non intulerit, sed defenderit. | |
| se prius in Galliam venisse quam populum Romanum; | 7.1 |
| numquam ante hoc tempus exercitum populi Romani | |
| Galliae provinciae finibus egressum. quid sibi vellet? cur | 8.1 |
| in suas possessiones veniret? provinciam suam hanc esse | |
| Galliam, sicut illam nostram. ut ipsi concedi non opor- | |
| teret, si in nostros fines impetum faceret, sic item nos | |
| esse iniquos, quod in suo iure se interpellaremus. quod | 9.1 |
| a se Haeduos amicos appellatos diceret, non se tam | |
| barbarum neque tam imperitum esse rerum ut non sciret | |
| neque bello Allobrogum proximo Haeduos Romanis auxi- | |
| lium tulisse, neque ipsos in his contentionibus, quas Hae- | 5 |
| dui secum et cum Sequanis habuissent, auxilio populi | |
| Romani usos esse. debere se suspicari simulata Caesarem | 10.1 |
| amicitia, quod exercitum in Gallia habeat, sui oppri- | |
| mendi causa habere. qui nisi decedat atque exercitum | 11.1 |
| deducat ex his regionibus, sese illum non pro amico, sed | |
| pro hoste habiturum. quodsi eum interfecerit, multis se | 12.1 |
| nobilibus principibusque populi Romani gratum esse | |
| facturum—id se ab ipsis per eorum nuntios compertum | |
| habere—, quorum omnium gratiam atque amicitiam eius | |
| morte redimere posset. quodsi decessisset et liberam | 13.1 |
| possessionem Galliae sibi tradidisset, magno se illum | |
| praemio remuneraturum et quaecumque bella geri vellet | |
| sine ullo eius labore et periculo confecturum. |