PRO L. FLACCO ORATIO
  Cum in maximis periculis huius urbis atque imperi, 1.1
gravissimo atque acerbissimo rei publicae casu, socio atque
adiutore consiliorum periculorumque meorum L. Flacco,
caedem a vobis, coniugibus, liberis vestris, vastitatem
a templis, delubris, urbe, Italia depellebam, sperabam, 5
iudices, honoris potius L. Flacci me adiutorem futurum
quam miseriarum deprecatorem. Quod enim esset prae-
mium dignitatis quod populus Romanus, cum huius maiori-
bus semper detulisset, huic denegaret, cum L. Flaccus
veterem Valeriae gentis in liberanda patria laudem prope 10
quingentesimo anno rei publicae rettulisset? Sed si forte 2.1
aliquando aut benefici huius obtrectator aut virtutis hostis
aut laudis invidus exstitisset, existimabam L. Flacco multi-
tudinis potius imperitae, nullo tamen cum periculo, quam
sapientissimorum et lectissimorum virorum iudicium esse 5
subeundum. Etenim quibus auctoribus et defensoribus
omnium tum salus esset non civium solum verum etiam
gentium defensa ac retenta, neminem umquam putavi per
eos ipsos periculum huius fortunis atque insidias creaturum.
Quod si esset aliquando futurum ut aliquis de L. <Flacci> 10
pernicie cogitaret, numquam tamen existimavi, iudices,
D. Laelium, optimi viri filium, optima ipsum spe praeditum
summae dignitatis, eam suscepturum accusationem quae
sceleratorum civium potius odio et furori quam ipsius
virtuti atque institutae adulescentiae conveniret. Etenim 15
cum a clarissimis viris iustissimas inimicitias saepe cum
bene meritis civibus depositas esse vidissem, non sum
arbitratus quemquam amicum rei publicae, postea quam
L. Flacci amor in patriam perspectus esset, novas huic
inimicitias nulla accepta iniuria denuntiaturum. Sed 3.1
quoniam, iudices, multa nos et in nostris rebus et in re
publica fefellerunt, ferimus ea quae sunt ferenda; tantum
a vobis petimus ut omnia rei publicae subsidia, totum
statum civitatis, omnem memoriam temporum praeteri- 5
torum, salutem praesentium, spem reliquorum in vestra
potestate, in vestris sententiis, in hoc uno iudicio positam
esse et defixam putetis. Si umquam res publica consilium,
gravitatem, sapientiam, providentiam iudicum imploravit,
hoc, hoc inquam, tempore implorat. Non estis de Lydorum 10
aut Mysorum aut Phrygum, qui huc compulsi concitatique
venerunt, sed de vestra re publica iudicaturi, de civitatis
statu, de communi salute, de spe bonorum omnium, si qua
reliqua est etiam nunc quae fortium civium mentis cogita-
tionesque sustentet; omnia alia perfugia bonorum, praesidia 15
innocentium, subsidia rei publicae, consilia, auxilia, iura
ceciderunt. Quem enim appellem, quem obtester, quem 4.1
implorem? Senatumne? At is ipse auxilium petit a vobis
et confirmationem auctoritatis suae vestrae potestati per-
missam esse sentit. An equites Romanos? Indicabitis
principes eius ordinis quinquaginta quid cum omnibus 5
senseritis. An populum Romanum? At is quidem omnem
suam de nobis potestatem tradidit vobis. Quam ob rem
nisi hoc loco, nisi apud vos, nisi per vos, iudices, non
auctoritatem, quae amissa est, sed salutem nostram, quae
spe exigua extremaque pendet, tenuerimus, nihil est prae- 10
terea quo confugere possimus; nisi forte quae res hoc
iudicio temptetur, quid agatur, cui causae fundamenta
iaciantur, iudices, non videtis. Condemnatus est is qui 5.1
Catilinam signa patriae inferentem interemit; quid est
causae cur non is qui Catilinam ex urbe expulit pertimescat?
Rapitur ad poenam qui indicia communis exiti cepit; cur
sibi confidat is qui ea proferenda et patefacienda curavit? 5
Socii consiliorum, ministri comitesque vexantur; quid
auctores, quid duces, quid principes sibi exspectent? Atque
utinam inimici nostri ac bonorum omnium mecum potius
aestiment, utrum tum omnes boni duces nostri an comites
fuerint ad communem conservandam salutem * * * 10
Sch. Bob. Cic.
  Strangulatos maluit dicere. frBob1.1
  Quid sibi meus necessarius Caetra voluit? frBob2.1
  Quid vero Decianus? frBob3.1
  Vtinam esset proprie mea! Senatus igitur magna ex frBob4.1
parte * * *
  Di, inquam, immortales Lentulum * * * frBob5.1
Cod. Mediolan.
  * * * externum cum domestica vita naturaque constaret. frMed.1
Itaque non patiar, D. Laeli, te tibi hoc sumere atque
hanc ceteris in posterum, nobis in praesens tempus legem
condicionemque * * *