PRO P. SESTIO ORATIO
  Si quis antea, iudices, mirabatur quid esset quod, pro 1.1
tantis opibus rei publicae tantaque dignitate imperi, nequa-
quam satis multi cives forti et magno animo invenirentur
qui auderent se et salutem suam in discrimen offerre pro
statu civitatis et pro communi libertate, ex hoc tempore 5
miretur potius si quem bonum et fortem civem viderit, quam
si quem aut timidum aut sibi potius quam rei publicae con-
sulentem. Nam ut omittatis de unius cuiusque casu cogi-
tando recordari, uno aspectu intueri potestis eos qui cum
senatu, cum bonis omnibus, rem publicam adflictam exci- 10
tarint et latrocinio domestico liberarint, maestos sordidatos
reos, de capite, de fama, de civitate, de fortunis, de liberis
dimicantis; eos autem qui omnia divina et humana violarint
vexarint perturbarint everterint, non solum alacris laetosque
volitare, sed etiam fortissimis atque optimis civibus periculum 15
moliri, de se nihil timere. In quo cum multa sunt indigna, 2.1
tum nihil minus est ferendum quam quod iam non per
latrones suos, non per homines egestate et scelere perditos,
sed per vos nobis, per optimos viros optimis civibus peri-
culum inferre conantur, et quos lapidibus, quos ferro, quos 5
facibus, quos vi manu copiis delere non potuerunt, hos vestra
auctoritate, vestra religione, vestris sententiis se oppressuros
arbitrantur. Ego autem, iudices, qua voce mihi in agendis
gratiis commemorandoque eorum qui de me optime meriti
sunt beneficio esse utendum putabam, ea nunc uti cogor 10
in eorum periculis depellendis, <ut> iis potissimum vox haec
serviat quorum opera et mihi et vobis et populo Romano
restituta est.