DE PARTITIONE ORATORIA
  CICERO FILIUS. Studeo, mi pater, Latine ex te 1.1
audire ea quae mihi tu de ratione dicendi Graece
tradidisti—si modo tibi est otium, et si vis.
  CICERO PATER. An est, mi Cicero, quod ego malim
quam te quam doctissimum esse? Otium autem 5
primum est summum, quoniam aliquando Roma
exeundi potestas data est; deinde ista tua studia vel
maximis occupationibus meis anteferrem libenter.
  C.F. Visne igitur, ut tu me Graece soles ordine 2.1
interrogare, sic ego te vicissim eisdem de rebus
Latine interrogem?
  C.P. Sane, si placet. Sic enim et ego te meminisse
intellegam quae accepisti et tu ordine audies quae 5
requires.
  C.F. Quot in partes distribuenda est omnis doc- 3.1
trina dicendi?
  C.P. In tres.
  C.F. Cedo quas?
  C.P. Primum in ipsam vim oratoris, deinde in 5
orationem, tum in quaestionem.
  C.F. In quo est ipsa vis?
  C.P. In rebus et verbis. Sed et res et verba
invenienda sunt et collocanda—proprie autem in
rebus invenire, in verbis eloqui dicitur, collocare 10
autem, etsi est commune, tamen ad inveniendum
refertur. Vox, motus, vultus atque omnis actio elo-
quendi comes est, earumque rerum omnium custos
est memoria.