Huic alii parem esse dicebant, alii anteponebant L. 143.1
Crassum. illud quidem certe omnes ita iudicabant, nemi-
nem esse, qui horum altero utro patrono cuiusquam in-
genium requireret. equidem quamquam Antonio tantum
tribuo quantum supra dixi, tamen Crasso nihil statuo 5
fieri potuisse perfectius. erat summa gravitas, erat cum
gravitate iunctus facetiarum et urbanitatis oratorius, non
scurrilis lepos, Latine loquendi accurata et sine molestia
diligens elegantia, in disserendo mira explicatio; cum de
iure civili, cum de aequo et bono disputaretur, argumen- 10
torum et similitudinum copia. nam ut Antonius coniec- 144.1
tura movenda aut sedanda suspicione aut excitanda in-
credibilem vim habebat: sic in interpretando in definien-
do in explicanda aequitate nihil erat Crasso copiosius;
idque cum saepe alias tum apud centumviros in M'. Curi 5
causa cognitum est. ita enim multa tum contra scriptum 145.1
pro aequo et bono dixit, ut hominem acutissimum Q.
Scaevolam et in iure, in quo illa causa vertebatur, para-
tissimum obrueret argumentorum exemplorumque copia;
atque ita tum ab his patronis aequalibus et iam consu- 5
laribus causa illa dicta est, cum uterque ex contraria
parte ius civile defenderet, ut eloquentium iuris peritis-
simus Crassus, iuris peritorum eloquentissimus Scaevola
putaretur. qui quidem cum peracutus esset ad excogitan-
dum quid in iure aut in aequo verum aut esset aut non 10
esset, tum verbis erat ad rem cum summa brevitate mira-
biliter aptus. quare sit nobis orator in hoc interpretandi 146.1
explanandi edisserendi genere mirabilis sic ut simile nihil
viderim; in augendo in ornando in refellendo magis exi-
stumator metuendus quam admirandus orator. verum ad
Crassum revertamur. 5