Sed adhibeat oratio modum et redeat illuc, unde 5.80.1
deflexit. dabit, inquam, se in tormenta vita beata nec
iustitiam temperantiam in primisque fortitudinem,
magnitudinem animi, patientiam prosecuta, cum tor-
toris os viderit, consistet virtutibusque omnibus sine 5
ullo animi terrore ad cruciatum profectis resistet extra
fores, ut ante dixi, limenque carceris. quid enim ea
foedius, quid deformius sola relicta, <a> comitatu pul-
cherrimo segregata? quod tamen fieri nullo pacto pot-
est; nec enim virtutes sine beata vita cohaerere pos- 10
sunt nec illa sine virtutibus. itaque eam tergiversari 81.1
non sinent secumque rapient, ad quemcumque ipsae
dolorem cruciatumque ducentur. sapientis est enim pro-
prium nihil quod paenitere possit facere, nihil invitum,
splendide constanter graviter honeste omnia, nihil ita 5
expectare quasi certo futurum, nihil, cum acciderit,
admirari, ut inopinatum ac novum accidisse videatur,
omnia ad suum arbitrium referre, suis stare iudiciis.
quo quid sit beatius, mihi certe in mentem venire non
potest. Stoicorum quidem facilis conclusio est; qui 82.1
cum finem bonorum esse senserint congruere naturae
cumque ea convenienter vivere, cum id sit in sapientis
situm non officio solum, verum etiam potestate, se-
quatur necesse est, ut, cuius in potestate summum bo- 5
num, in eiusdem vita beata sit. ita fit semper vita beata
sapientis.
  Habes, quae fortissime de beata vita dici putem et,
quo modo nunc est, nisi quid tu melius attuleris, etiam
verissime. 10