Privatim hoc modo: quid? publice civitates tractatae 2.3.66.15
quem ad modum sunt? Audistis permulta, iudices, testi-
monia civitatum, et reliquarum audietis. Ac primum de 67.1
Agyrinensi populo fideli et inlustri breviter cognoscite.
Agyrinensis est in primis honesta Siciliae civitas hominum
ante hunc praetorem locupletium summorumque aratorum.
Eius agri decumas cum emisset idem Apronius, Agyrium 5
venit. Qui cum apparitoribus eo et vi ac minis venisset,
poscere pecuniam grandem coepit ut accepto lucro discede-
ret; nolle se negoti quicquam habere dicebat, sed accepta
pecunia velle quam primum in aliam civitatem occurrere.
Sunt omnes Siculi non contemnendi, si per nostros 10
magistratus liceat, sed homines et satis fortes et plane
frugi ac sobrii, et in primis haec civitas de qua loquor,
iudices. Itaque homini improbissimo respondent Agyri- 68.1
nenses sese decumas ei quem ad modum deberent daturos:
lucrum, cum ille magno praesertim emisset, non addituros.
Apronius certiorem facit istum cuia res erat. Statim, tam-
quam coniuratio aliqua Agyri contra rem publicam facta 5
aut legatus praetoris pulsatus esset, ita Agyrio magistratus et
quinque primi accitu istius evocantur. Veniunt Syracusas;
praesto est Apronius; ait eos ipsos qui venissent contra
edictum praetoris fecisse. Quaerebant, quid? Respondebat
se ad recuperatores esse dicturum. Iste aequissimus homo 10
formidinem illam suam miseris Agyrinensibus iniciebat:
recuperatores se de cohorte sua daturum minabatur.
Agyrinenses, viri fortissimi, iudicio se passuros esse dicebant.
Ingerebat iste Artemidorum Cornelium medicum et Tlepo- 69.1
lemum Cornelium pictorem et eius modi recuperatores,
quorum civis Romanus nemo erat, sed Graeci sacrilegi iam
pridem improbi, repente Cornelii. Videbant Agyrinenses,
quicquid ad eos recuperatores Apronius attulisset, illum 5
perfacile probaturum: condemnari cum istius invidia in-
famiaque malebant quam ad eius condiciones pactionesque
accedere. Quaerebant quae in verba recuperatores daret.
Respondebat, Si pareret adversvs edictvm fecisse; qua
in re in iudicio dicturum esse aiebat. Iniquissimis verbis, 10
improbissimis recuperatoribus conflictari malebant quam
quicquam cum isto sua voluntate decidere. Summittebat
iste Timarchidem qui moneret eos, si saperent, ut transi-
gerent. Pernegabant. 'Quid ergo? in singulos HS quinqua-
genis milibus damnari mavultis?' Malle dicebant. Tum 15
iste clare omnibus audientibus, 'Qui damnatus erit,' inquit,
'virgis ad necem caedetur.' Hic illi flentes rogare atque
orare coeperunt ut sibi suas segetes fructusque omnis
arationesque vacuas Apronio tradere liceret, ut ipsi sine
ignominia molestiaque discederent. 20