Itaque inter omnis omnium gentium summa constat;
|
2.12.11
|
omnibus enim innatum est et in animo quasi insculptum
|
|
esse deos. quales sint varium est, esse nemo negat.
|
13.1
|
Cleanthes quidem noster quattuor de causis dixit in
|
|
animis hominum informatas deorum esse notiones. pri-
|
|
mam posuit eam de qua modo dixi, quae orta esset ex
|
|
praesensione rerum futurarum; alteram quam ceperi-
|
5
|
mus ex magnitudine commodorum, quae percipiuntur
|
|
caeli temperatione fecunditate terrarum aliarumque
|
|
commoditatum complurium copia; tertiam quae terre-
|
14.1
|
ret animos fulminibus tempestatibus nimbis nivibus
|
|
grandinibus vastitate pestilentia terrae motibus et
|
|
saepe fremitibus lapideisque imbribus et guttis im-
|
|
brium quasi cruentis, tum labibus aut repentinis terra-
|
5
|
rum hiatibus tum praeter naturam hominum pecudum-
|
|
que portentis, tum facibus visis caelestibus tum stellis
|
|
is quas Graeci κομήτας nostri cincinnatas vocant, quae
|
|
nuper bello Octaviano magnarum fuerunt calamitatum
|
|
praenuntiae, tum sole geminato, quod ut e patre audivi
|
10
|
Tuditano et Aquilio consulibus evenerat, quo quidem
|
|
anno P. Africanus sol alter extinctus est, quibus ex-
|
|
territi homines vim quandam esse caelestem et divi-
|
|
nam suspicati sunt; quartam causam esse eamque vel
|
15.1
|
maximam aequabilitatem motus <constantissimamque>
|
|
conversionem caeli, solis lunae siderumque omnium
|
|
distinctionem utilitatem pulchritudinem ordinem, qua-
|
|
rum rerum aspectus ipse satis indicaret non esse ea
|
5
|
fortuita: ut, si quis in domum aliquam aut in gymna-
|
|
sium aut in forum venerit, cum videat omnium rerum
|
|
rationem modum disciplinam, non possit ea sine causa
|
|
fieri iudicare, sed esse aliquem intellegat qui praesit et
|
|
cui pareatur, multo magis in tantis motionibus tantis-
|
10
|
que vicissitudinibus, tam multarum rerum atque tan-
|
|
tarum ordinibus, in quibus nihil umquam inmensa et
|
|
infinita vetustas mentita sit, statuat necesse est ab ali-
|
|
qua mente tantos naturae motus gubernari. Chrysippus
|
16.1
|
quidem, quamquam est acerrimo ingenio, tamen ea
|
|
dicit ut ab ipsa natura didicisse, non ut ipse reppe-
|
|
risse videatur. "Si enim" inquit "est aliquid in rerum na-
|
|
tura quod hominis mens quod ratio quod vis quod po-
|
5
|
testas humana efficere non possit, est certe id quod illud
|
|
efficit homine melius; atqui res caelestes omnesque eae
|
|
quarum est ordo sempiternus ab homine confici non
|
|
possunt; est igitur id quo illa conficiuntur homine me-
|
|
lius. id autem quid potius dixeris quam deum? Etenim
|
10
|
si di non sunt, quid esse potest in rerum natura homine
|
|
melius; in eo enim solo est ratio, qua nihil potest esse
|
|
praestantius; esse autem hominem qui nihil in omni
|
|
mundo melius esse quam se putet desipientis adrogan-
|
|
tiae est; ergo est aliquid melius. est igitur profecto
|
15
|
deus." An vero, si domum magnam pulchramque vi-
|
17.1
|
deris, non possis adduci ut, etiam si dominum non vi-
|
|
deas, muribus illam et mustelis aedificatam putes—:
|
|
tantum ergo ornatum mundi, tantam varietatem pul-
|
|
chritudinemque rerum caelestium, tantam vim et mag-
|
5
|
nitudinem maris atque terrarum si tuum ac non de-
|
|
orum inmortalium domicilium putes, nonne plane de-
|
|
sipere videare? An ne hoc quidem intellegimus, omnia
|
|
supera esse meliora, terram autem esse infimam, quam
|
|
crassissimus circumfundat aer: ut ob eam ipsam cau-
|
10
|
sam, quod etiam quibusdam regionibus atque urbibus
|
|
contingere videmus, hebetiora ut sint hominum ingenia
|
|
propter caeli pleniorem naturam, hoc idem generi hu-
|
|
mano evenerit, quod in terra hoc est in crassissima re-
|
|
gione mundi conlocati sint. Et tamen ex ipsa hominum
|
18.1
|
sollertia esse aliquam mentem et eam quidem acrio-
|
|
rem et divinam existimare debemus. unde enim hanc
|
|
homo "arripuit", ut ait apud Xenophontem Socrates.
|
|
quin et umorem et calorem, qui est fusus in corpore,
|
5
|
et terrenam ipsam viscerum soliditatem, animum de-
|
|
nique illum spirabilem si quis quaerat unde habeamus,
|
|
apparet; quorum aliud a terra sumpsimus aliud ab
|
|
umore aliud ab igni aliud ab aere eo quem spiritum
|
|
dicimus. illud autem quod vincit haec omnia, rationem
|
10
|
dico et, si placet pluribus verbis, mentem consilium
|
|
cogitationem prudentiam, ubi invenimus unde sustuli-
|
|
mus? An cetera mundus habebit omnia, hoc unum
|
|
quod plurimi est non habebit? atqui certe nihil omnium
|
|
rerum melius est mundo nihil praestabilius nihil pul-
|
15
|
chrius, nec solum nihil est sed ne cogitari quidem quic-
|
|
quam melius potest. et si ratione et sapientia nihil est
|
|
melius, necesse est haec inesse in eo quod optimum
|
|
esse concedimus. Quid vero tanta rerum consentiens
|
19.1
|
conspirans, continuata cognatio quem non coget ea quae
|
|
dicuntur a me conprobare? possetne uno tempore flo-
|
|
rere, dein vicissim horrere terra, aut tot rebus ipsis se
|
|
inmutantibus solis accessus discessusque solstitiis bru-
|
5
|
misque cognosci, aut aestus maritimi fretorumque an-
|
|
gustiae ortu aut obitu lunae commoveri, aut una totius
|
|
caeli conversione cursus astrorum dispares conservari?
|
|
haec ita fieri omnibus inter se concinentibus mundi
|
|
partibus profecto non possent, nisi ea uno divino et
|
10
|
continuato spiritu continerentur.
|
|