| II | |
| Quid iuvat ornato procedere, vita, capillo | 1.2.1 |
| et tenuis Coa veste movere sinus, | |
| aut quid Orontea crines perfundere murra, | |
| teque peregrinis vendere muneribus, | |
| naturaeque decus mercato perdere cultu, | 5 |
| nec sinere in propriis membra nitere bonis? | |
| crede mihi, non ulla tuaest medicina figurae: | |
| nudus Amor formam non amat artificem. | |
| aspice quos summittat humus non fossa colores, | |
| ut veniant hederae sponte sua melius, | 10 |
| surgat et in solis formosior arbutus antris, | |
| et sciat indocilis currere lympha vias. | |
| litora nativis praefulgent picta lapillis, | |
| et volucres nulla dulcius arte canunt. | |
| non sic Leucippis succendit Castora Phoebe, | 15 |
| Pollucem cultu non Helaïra soror; | |
| non, Idae et cupido quondam discordia Phoebo, | |
| Eueni patriis filia litoribus; | |
| nec Phrygium falso traxit candore maritum | |
| avecta externis Hippodamia rotis: | 20 |
| sed facies aderat nullis obnoxia gemmis, | |
| qualis Apelleis est color in tabulis. | |
| non illis studium fuco conquirere amantes: | |
| illis ampla satis forma pudicitia. | |
| non ego nunc vereor ne sis tibi vilior istis: | 25 |
| uni si qua placet, culta puella sat est; | |
| cum tibi praesertim Phoebus sua carmina donet | |
| Aoniamque libens Calliopea lyram, | |
| unica nec desit iucundis gratia verbis, | |
| omnia quaeque Venus, quaeque Minerva probat. | 30 |
| his tu semper eris nostrae gratissima vitae, | |
| taedia dum miserae sint tibi luxuriae. |