X
|
|
O iucunda quies, primo cum testis amori
|
1.10.1
|
affueram vestris conscius in lacrimis!
|
|
o noctem meminisse mihi iucunda voluptas,
|
|
o quotiens votis illa vocanda meis,
|
|
cum te complexa morientem, Galle, puella
|
5
|
vidimus et longa ducere verba mora!
|
|
quamvis labentis premeret mihi somnus ocellos
|
|
et mediis caelo Luna ruberet equis,
|
|
non tamen a vestro potui secedere lusu:
|
|
tantus in alternis vocibus ardor erat.
|
10
|
sed quoniam non es veritus concredere nobis,
|
|
accipe commissae munera laetitiae:
|
|
non solum vestros didici reticere dolores,
|
|
est quiddam in nobis maius, amice, fide.
|
|
possum ego diversos iterum coniungere amantes,
|
15
|
et dominae tardas possum aperire fores;
|
|
et possum alterius curas sanare recentis,
|
|
nec levis in verbis est medicina meis.
|
|
Cynthia me docuit, semper quae cuique petenda
|
|
quaeque cavenda forent: non nihil egit Amor.
|
20
|
tu cave ne tristi cupias pugnare puellae,
|
|
neve superba loqui, neve tacere diu;
|
|
neu, si quid petiit, ingrata fronte negaris,
|
|
neu tibi pro vano verba benigna cadant.
|
|
irritata venit, quando contemnitur illa,
|
25
|
nec meminit iustas ponere laesa minas:
|
|
at quo sis humilis magis et subiectus amori,
|
|
hoc magis effectu saepe fruare bono.
|
|
is poterit felix una remanere puella,
|
|
qui numquam vacuo pectore liber erit.
|
30
|