| ECLOGA IV | |
| Sicelides Musae, paulo maiora canamus! | 4.1 |
| non omnis arbusta iuuant humilesque myricae; | |
| si canimus siluas, siluae sint consule dignae. | |
| Vltima Cumaei uenit iam carminis aetas; | |
| magnus ab integro saeclorum nascitur ordo. | 5 |
| iam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna, | |
| iam noua progenies caelo demittitur alto. | |
| tu modo nascenti puero, quo ferrea primum | |
| desinet ac toto surget gens aurea mundo, | |
| casta faue Lucina: tuus iam regnat Apollo. | 10 |
| teque adeo decus hoc aeui, te consule, inibit, | |
| Pollio, et incipient magni procedere menses; | |
| te duce, si qua manent sceleris uestigia nostri, | |
| inrita perpetua soluent formidine terras. | |
| ille deum uitam accipiet diuisque uidebit | 15 |
| permixtos heroas et ipse uidebitur illis, | |
| pacatumque reget patriis uirtutibus orbem. | |
| At tibi prima, puer, nullo munuscula cultu | |
| errantis hederas passim cum baccare tellus | |
| mixtaque ridenti colocasia fundet acantho. | 20 |
| ipsae lacte domum referent distenta capellae | |
| ubera, nec magnos metuent armenta leones; | |
| ipsa tibi blandos fundent cunabula flores. | |
| occidet et serpens, et fallax herba ueneni | |
| occidet; Assyrium uulgo nascetur amomum. | 25 |
| at simul heroum laudes et facta parentis | |
| iam legere et quae sit poteris cognoscere uirtus, | |
| molli paulatim flauescet campus arista | |
| incultisque rubens pendebit sentibus uua | |
| et durae quercus sudabunt roscida mella. | 30 |
| pauca tamen suberunt priscae uestigia fraudis, | |
| quae temptare Thetim ratibus, quae cingere muris | |
| oppida, quae iubeant telluri infindere sulcos. | |
| alter erit tum Tiphys et altera quae uehat Argo | |
| delectos heroas; erunt etiam altera bella | 35 |
| atque iterum ad Troiam magnus mittetur Achilles. | |
| hinc, ubi iam firmata uirum te fecerit aetas, | |
| cedet et ipse mari uector, nec nautica pinus | |
| mutabit merces; omnis feret omnia tellus. | |
| non rastros patietur humus, non uinea falcem; | 40 |
| robustus quoque iam tauris iuga soluet arator. | |
| nec uarios discet mentiri lana colores, | |
| ipse sed in pratis aries iam suaue rubenti | |
| murice, iam croceo mutabit uellera luto; | |
| sponte sua sandyx pascentis uestiet agnos. | 45 |
| 'Talia saecla' suis dixerunt 'currite' fusis | |
| concordes stabili fatorum numine Parcae. | |
| adgredere o magnos (aderit iam tempus) honores, | |
| cara deum suboles, magnum Iouis incrementum! | |
| aspice conuexo nutantem pondere mundum, | 50 |
| terrasque tractusque maris caelumque profundum; | |
| aspice, uenturo laetentur ut omnia saeclo! | |
| o mihi tum longae maneat pars ultima uitae, | |
| spiritus et quantum sat erit tua dicere facta! | |
| non me carminibus uincet nec Thracius Orpheus | 55 |
| nec Linus, huic mater quamuis atque huic pater adsit, | |
| Orphei Calliopea, Lino formosus Apollo. | |
| Pan etiam, Arcadia mecum si iudice certet, | |
| Pan etiam Arcadia dicat se iudice uictum. | |
| Incipe, parue puer, risu cognoscere matrem | 60 |
| (matri longa decem tulerunt fastidia menses) | |
| incipe, parue puer: qui non risere parenti, | |
| nec deus hunc mensa, dea nec dignata cubili est. |