V
|
|
Forte Micon senior Canthusque, Miconis alumnus,
|
5.1
|
torrentem patula vitabant ilice solem,
|
|
cum iuveni senior praecepta daturus alumno
|
|
talia verba refert tremulis titubantia labris:
|
|
'quas errare vides inter dumeta capellas
|
5
|
canaque lascivo concidere germina morsu,
|
|
Canthe puer, quos ecce greges a monte remotos
|
|
cernis in aprico decerpere gramina campo,
|
|
hos tibi do senior iuveni pater: ipse tuendos
|
|
accipe. iam certe potes insudare labori,
|
10
|
iam pro me gnavam potes exercere iuventam.
|
|
aspicis ut nobis aetas iam mille querelas
|
|
afferat et baculum premat inclinata senectus?
|
|
sed qua lege regas et amantes lustra capellas
|
|
et melius pratis errantes mollibus agnas,
|
15
|
percipe. vere novo, cum iam tinnire volucres
|
|
incipient nidosque reversa lutabit hirundo,
|
|
protinus hiberno pecus omne movebis ovili.
|
|
tunc etenim melior vernanti germine silva
|
|
pullat et aestivas reparabilis incohat umbras,
|
20
|
tunc florent silvae viridisque renascitur annus,
|
|
tunc Venus et calidi scintillat fervor amoris
|
|
lascivumque pecus salientes accipit hircos.
|
|
sed non ante greges in pascua mitte reclusos,
|
|
quam fuerit placata Pales. tum caespite vivo
|
25
|
pone focum geniumque loci Faunumque Laresque
|
|
salso farre voca; tepidos tunc hostia cultros
|
|
imbuat: hac etiam, dum vivit, ovilia lustra.
|
|
nec mora, tunc campos ovibus, dumeta capellis
|
|
orto sole dabis, simul hunc transcendere montem
|
30
|
coeperit ac primae spatium tepefecerit horae.
|
|
at si forte vaces, dum matutina relaxat
|
|
frigora sol, tumidis spument tibi mulctra papillis.
|
|
in tenebris quod mane fluet, rursusque premetur
|
|
mane quod occiduae mulsura redegerit horae.
|
35
|
parce tamen fetis: ne sint compendia tanti,
|
|
destruat ut niveos venalis caseus agnos;
|
|
nam tibi praecipuo fetura coletur amore.
|
|
te quoque non pudeat, cum serus ovilia vises,
|
|
si qua iacebit ovis partu resoluta recenti,
|
40
|
hanc umeris portare tuis natosque patenti
|
|
ferre sinu tremulos et nondum stare paratos.
|
|
nec tu longinquas procul a praesaepibus herbas
|
|
nec nimis amotae sectabere pabula silvae,
|
|
dum peragit vernum Iovis inconstantia tempus.
|
45
|
veris enim dubitanda fides: modo fronte serena
|
|
blandius arrisit, modo cum caligine nimbos
|
|
intulit et miseras torrentibus abstulit agnas.
|
|
at cum longa dies sitientes afferet aestus
|
|
nec fuerit variante deo mutabile caelum,
|
50
|
iam silvis committe greges, iam longius herbas
|
|
quaere; sed ante diem pecus exeat: umida dulces
|
|
efficit aura cibos, quotiens fugientibus Euris
|
|
frigida nocturno tanguntur pascua rore
|
|
et matutinae lucent in gramine guttae.
|
55
|
at simul argutae nemus increpuere cicadae,
|
|
ad fontem compelle greges; nec protinus herbas
|
|
et campos permitte sequi, sed protegat illos
|
|
interea veteres quae porrigit aesculus umbras.
|
|
verum ubi declini iam nona tepescere sole
|
60
|
incipietque serique videbitur hora premendi,
|
|
rursus pasce greges et opacos desere lucos.
|
|
nec prius aestivo pecus includatur ovili,
|
|
quam levibus nidis somnos captare volucris
|
|
cogitet et tremulo queribunda fritinniat ore.
|
65
|
cum iam tempus erit maturas demere lanas,
|
|
sucida iam tereti constringere vellera iunco,
|
|
hircorumque iubas et olentes caedere barbas,
|
|
ante tamen secerne pecus gregibusque notatis
|
|
consimiles include comas, ne longa minutis,
|
70
|
mollia ne duris coeant, ne candida fuscis.
|
|
sed tibi cum vacuas posito velamine costas
|
|
denudavit ovis, circumspice, ne sit acuta
|
|
forpice laesa cutis, tacitum ne pusula virus
|
|
texerit occulto sub vulnere: quae nisi ferro
|
75
|
rumpitur, a! miserum fragili rubigine corpus
|
|
arrodet sanies et putria contrahet ossa.
|
|
providus (hoc moneo) viventia sulphura tecum
|
|
et scillae caput et virosa bitumina portes,
|
|
vulneribus laturus opem. nec Brutia desit
|
80
|
pix tibi: tu liquido picis unguine terga memento,
|
|
si sint rasa, linas. durae quoque pondera malthae
|
|
ardenti coquito lentumque bitumen aheno,
|
|
impressurus ovi tua nomina; nam tibi lites
|
|
auferet ingentes lectus possessor in armo.
|
85
|
nunc etiam, dum siccus ager, dum fervida tellus,
|
|
dum rimosa palus et multo torrida limo
|
|
aestuat et fragiles nimium sol pulverat herbas,
|
|
lurida conveniet succendere galbana saeptis
|
|
et tua cervino lustrare mapalia fumo.
|
90
|
obfuit ille malis odor anguibus: ipse videbis
|
|
serpentum cecidisse minas: non stringere dentes
|
|
ulla potest uncos, sed inani debilis ore
|
|
marcet et obtuso iacet exarmata veneno.
|
|
nunc age vicinae circumspice tempora brumae
|
95
|
qua ratione geras. aperit cum vinea saepes
|
|
et portat laetas securus circitor uvas,
|
|
incipe falce nemus vivasque recidere frondes.
|
|
nunc opus est teneras summatim stringere virgas,
|
|
nunc hiemi servare comas, dum permanet umor,
|
100
|
dum viret et tremulas non excutit Africus umbras.
|
|
has tibi conveniet tepidis fenilibus olim
|
|
promere, cum pecudes extremus clauserit annus.
|
|
hac tibi nitendum, labor hic in tempore noster
|
|
gnavaque sedulitas redit et pastoria virtus.
|
105
|
ne pigeat ramos siccis miscere recentes
|
|
et sucos adhibere novos: licet horrida nimbis
|
|
instet hiems nimioque gelu nivibusque coactis
|
|
incurvare velit nemus et constringere frondes,
|
|
tu tamen aut leves hederas aut molle salictum
|
110
|
valle premes media: sitis est pensanda tuorum,
|
|
Canthe, gregum viridante cibo: nihil aridus illis,
|
|
ingenti positus quamvis strue, prosit acervus,
|
|
virgea si desint liquido turgentia suco
|
|
et quibus est aliquid plenae vitale medullae.
|
115
|
praecipue gelidum stipula cum fronde caduca
|
|
sterne solum, ne forte rigor penetrabile corpus
|
|
urat et interno vastet pecuaria morbo.
|
|
plura quidem meminisse velim, nam plura supersunt:
|
|
sed iam sera dies cadit et iam sole fugato
|
120
|
frigidus aestivas impellit Noctifer horas'.
|
|