XIII
Ille et nefasto te posuit die, 2.13.1
quicumque primum, et sacrilega manu
  produxit, arbos, in nepotum
    perniciem opprobriumque pagi;
illum et parentis crediderim sui 5
fregisse cervicem et penetralia
  sparsisse nocturno cruore
    hospitis; ille venena Colcha
et quidquid usquam concipitur nefas
tractavit, agro qui statuit meo 10
  te, triste lignum, te caducum
    in domini caput inmerentis.
quid quisque vitet, numquam homini satis
cautum est in horas. navita Bosphorum
  Poenus perhorrescit neque ultra 15
    caeca timet aliunde fata,
miles sagittas et celerem fugam
Parthi, catenas Parthus et Italum
  robur: sed inprovisa leti
    vis rapuit rapietque gentis. 20
quam paene furvae regna Proserpinae
et iudicantem vidimus Aeacum
  sedesque discretas piorum et
    Aeoliis fidibus querentem
Sappho puellis de popularibus, 25
et te sonantem plenius aureo,
  Alcaee, plectro dura navis,
    dura fugae mala, dura belli.
utrumque sacro digna silentio
mirantur umbrae dicere, sed magis 30
  pugnas et exactos tyrannos
    densum umeris bibit aure volgus.
quid mirum, ubi illis carminibus stupens
demittit atras belua centiceps
  auris et intorti capillis 35
    Eumenidum recreantur angues?
quin et Prometheus et Pelopis parens
dulci laborem decipitur sono
  nec curat Orion leones
    aut timidos agitare lyncas. 40