et cum iam parte nulla sustinerentur, dat signum Uolscus 4.39.1.1
imperator, ut parmatis, nouae cohorti hostium, locus detur
donec impetu inlati ab suis excludantur. quod ubi est 2.1
factum, interclusi equites nec perrumpere eadem qua trans-
ierant posse, ibi maxime confertis hostibus qua uiam 3.1
fecerant, et consul legionesque Romanae cum quod tegu-
men modo omnis exercitus fuerat nusquam uiderent, ne tot
fortissimos uiros interclusos opprimeret hostis, tendunt in
quemcumque casum. diuersi Uolsci hinc consulem ac 4.1
legiones sustinere, altera fronte instare Tempanio atque
equitibus; qui cum saepe conati nequissent perrumpere ad
suos, tumulo quodam occupato in orbem se tutabantur,
nequaquam inulti; nec pugnae finis ante noctem fuit. consul 5.1
quoque nusquam remisso certamine dum quicquam super-
fuit lucis hostem tenuit. nox incertos diremit; tantusque 6.1
ab imprudentia euentus utraque castra tenuit pauor ut relictis
sauciis et magna parte impedimentorum ambo pro uictis
exercitus se in montes proximos reciperent. tumulus 7.1
tamen circumsessus ultra mediam noctem est; quo cum
circumsedentibus nuntiatum esset castra deserta esse, uictos
rati suos et ipsi, qua quemque in tenebris pauor tulit,
fugerunt. Tempanius metu insidiarum suos ad lucem tenuit. 8.1
digressus deinde ipse cum paucis speculatum, cum ab
sauciis hostibus sciscitando comperisset castra Uolscorum
deserta esse, laetus ab tumulo suos deuocat et in castra
Romana penetrat. ubi cum uasta desertaque omnia atque 9.1
eandem quam apud hostes foeditatem inuenisset, priusquam
Uolscos cognitus error reduceret, quibus poterat sauciis
ductis secum, ignarus quam regionem consul petisset, ad
urbem proximis itineribus pergit. 5