consul educto in aestiua milite, dum quietos Samnites
|
7.39.1.1
|
habebat, exercitum purgare missionibus turbulentorum
|
|
hominum instituit, aliis emerita dicendo stipendia esse, alios
|
|
graues iam aetate aut uiribus parum ualidos; auidam in
|
2.1
|
commeatus mittebantur, singuli primo, deinde et cohortes
|
|
quaedam, quia procul ab domo ac rebus suis hibernassent;
|
|
per speciem etiam militarium usuum, cum alii alio mitteren-
|
|
tur, magna pars ablegati. quam multitudinem consul alter
|
3.1
|
Romae praetorque alias ex aliis fingendo moras retinebat.
|
|
et primo quidem ignari ludificationis minime inuiti domos
|
4.1
|
reuisebant; postquam neque reuerti ad signa primos nec
|
|
ferme alium quam qui in Campania hibernassent praecipue-
|
|
que ex his seditionis auctores mitti uiderunt, primum
|
|
admiratio, deinde haud dubius timor incessit animos consilia
|
5
|
sua emanasse: iam quaestiones, iam indicia, iam occulta
|
5.1
|
singulorum supplicia impotensque et crudele consulum ac
|
|
patrum in se regnum passuros. haec qui in castris erant
|
6.1
|
occultis sermonibus serunt, neruos coniurationis electos arte
|
|
consulis cernentes.
|
|
cohors una, cum haud procul Anxure esset, ad Lautulas
|
7.1
|
saltu angusto inter mare ac montes consedit ad excipiendos
|
|
quos consul aliis atque aliis, ut ante dictum est, causis
|
|
mittebat. iam ualida admodum numero manus erat nec
|
8.1
|
quicquam ad iusti exercitus formam praeter ducem deerat.
|
|
incompositi itaque praedantes in agrum Albanum perueniunt
|
|
et sub iugo Albae Longae castra uallo cingunt. perfecto
|
9.1
|
inde opere reliquum diei de imperatore sumendo sententiis
|
|
decertant, nulli ex praesentibus satis fidentes: quem autem
|
10.1
|
ab Roma posse exciri? quem patrum aut plebis esse qui aut
|
|
se tanto periculo sciens offerat aut cui ex iniuria insanientis
|
|
exercitus causa recte committatur? postero die cum eadem
|
11.1
|
deliberatio teneret, ex praedatoribus uagis quidam comper-
|
|
tum attulerunt T. Quinctium in Tusculano agrum colere,
|
|
urbis honorumque immemorem. patriciae hic uir gentis
|
12.1
|
erat; cui cum militiae magna cum gloria actae finem pes
|
|
alter ex uolnere claudus fecisset, ruri agere uitam procul
|
|
ambitione ac foro constituit. nomine audito extemplo
|
13.1
|
agnouere uirum et, quod bene uerteret, acciri iusserunt.
|
|
sed parum spei erat uoluntate quicquam facturum; uim
|
|
adhiberi ac metum placuit. itaque silentio noctis cum
|
14.1
|
tectum uillae qui ad id missi erant intrassent, somno grauem
|
|
Quinctium oppressum, nihil medium aut imperium atque
|
|
honorem aut ubi restitaret mortem ni sequeretur denuntiantes,
|
|
in castra pertraxerunt. imperator extemplo adueniens
|
15.1
|
appellatus, insigniaque honoris exterrito subitae rei miraculo
|
|
deferunt et ad urbem ducere iubent. suo magis inde
|
16.1
|
impetu quam consilio ducis conuolsis signis infesto agmine
|
|
ad lapidem octauum uiae, quae nunc Appia est, perueniunt;
|
|
issentque confestim ad urbem, ni uenire contra exercitum
|
17.1
|
dictatoremque aduersus se M. Ualerium Coruum dictum
|
|
audissent et magistrum equitum L. Aemilium Mamercum.
|
|