| consul educto in aestiua milite, dum quietos Samnites | 7.39.1.1 |
| habebat, exercitum purgare missionibus turbulentorum | |
| hominum instituit, aliis emerita dicendo stipendia esse, alios | |
| graues iam aetate aut uiribus parum ualidos; auidam in | 2.1 |
| commeatus mittebantur, singuli primo, deinde et cohortes | |
| quaedam, quia procul ab domo ac rebus suis hibernassent; | |
| per speciem etiam militarium usuum, cum alii alio mitteren- | |
| tur, magna pars ablegati. quam multitudinem consul alter | 3.1 |
| Romae praetorque alias ex aliis fingendo moras retinebat. | |
| et primo quidem ignari ludificationis minime inuiti domos | 4.1 |
| reuisebant; postquam neque reuerti ad signa primos nec | |
| ferme alium quam qui in Campania hibernassent praecipue- | |
| que ex his seditionis auctores mitti uiderunt, primum | |
| admiratio, deinde haud dubius timor incessit animos consilia | 5 |
| sua emanasse: iam quaestiones, iam indicia, iam occulta | 5.1 |
| singulorum supplicia impotensque et crudele consulum ac | |
| patrum in se regnum passuros. haec qui in castris erant | 6.1 |
| occultis sermonibus serunt, neruos coniurationis electos arte | |
| consulis cernentes. | |
| cohors una, cum haud procul Anxure esset, ad Lautulas | 7.1 |
| saltu angusto inter mare ac montes consedit ad excipiendos | |
| quos consul aliis atque aliis, ut ante dictum est, causis | |
| mittebat. iam ualida admodum numero manus erat nec | 8.1 |
| quicquam ad iusti exercitus formam praeter ducem deerat. | |
| incompositi itaque praedantes in agrum Albanum perueniunt | |
| et sub iugo Albae Longae castra uallo cingunt. perfecto | 9.1 |
| inde opere reliquum diei de imperatore sumendo sententiis | |
| decertant, nulli ex praesentibus satis fidentes: quem autem | 10.1 |
| ab Roma posse exciri? quem patrum aut plebis esse qui aut | |
| se tanto periculo sciens offerat aut cui ex iniuria insanientis | |
| exercitus causa recte committatur? postero die cum eadem | 11.1 |
| deliberatio teneret, ex praedatoribus uagis quidam comper- | |
| tum attulerunt T. Quinctium in Tusculano agrum colere, | |
| urbis honorumque immemorem. patriciae hic uir gentis | 12.1 |
| erat; cui cum militiae magna cum gloria actae finem pes | |
| alter ex uolnere claudus fecisset, ruri agere uitam procul | |
| ambitione ac foro constituit. nomine audito extemplo | 13.1 |
| agnouere uirum et, quod bene uerteret, acciri iusserunt. | |
| sed parum spei erat uoluntate quicquam facturum; uim | |
| adhiberi ac metum placuit. itaque silentio noctis cum | 14.1 |
| tectum uillae qui ad id missi erant intrassent, somno grauem | |
| Quinctium oppressum, nihil medium aut imperium atque | |
| honorem aut ubi restitaret mortem ni sequeretur denuntiantes, | |
| in castra pertraxerunt. imperator extemplo adueniens | 15.1 |
| appellatus, insigniaque honoris exterrito subitae rei miraculo | |
| deferunt et ad urbem ducere iubent. suo magis inde | 16.1 |
| impetu quam consilio ducis conuolsis signis infesto agmine | |
| ad lapidem octauum uiae, quae nunc Appia est, perueniunt; | |
| issentque confestim ad urbem, ni uenire contra exercitum | 17.1 |
| dictatoremque aduersus se M. Ualerium Coruum dictum | |
| audissent et magistrum equitum L. Aemilium Mamercum. |