| Postquam Saturno tenebrosa in Tartara misso | 1.113 |
| sub Iove mundus erat, subiit argentea proles, | |
| auro deterior, fulvo pretiosior aere. | 115 |
| Iuppiter antiqui contraxit tempora veris | |
| perque hiemes aestusque et inaequalis autumnos | |
| et breve ver spatiis exegit quattuor annum. | |
| tum primum siccis aer fervoribus ustus | |
| canduit, et ventis glacies adstricta pependit; | 120 |
| tum primum subiere domos; domus antra fuerunt | |
| et densi frutices et vinctae cortice virgae. | |
| semina tum primum longis Cerealia sulcis | |
| obruta sunt, pressique iugo gemuere iuvenci. | |
| Tertia post illam successit aenea proles, | 125 |
| saevior ingeniis et ad horrida promptior arma, | |
| non scelerata tamen; de duro est ultima ferro. | |
| protinus inrupit venae peioris in aevum | |
| omne nefas: fugere pudor verumque fidesque; | |
| in quorum subiere locum fraudesque dolusque | 130 |
| insidiaeque et vis et amor sceleratus habendi. | |
| vela dabant ventis nec adhuc bene noverat illos | |
| navita, quaeque prius steterant in montibus altis, | |
| fluctibus ignotis insultavere carinae, | |
| communemque prius ceu lumina solis et auras | 135 |
| cautus humum longo signavit limite mensor. | |
| nec tantum segetes alimentaque debita dives | |
| poscebatur humus, sed itum est in viscera terrae, | |
| quasque recondiderat Stygiisque admoverat umbris, | |
| effodiuntur opes, inritamenta malorum. | 140 |
| iamque nocens ferrum ferroque nocentius aurum | |
| prodierat, prodit bellum, quod pugnat utroque, | |
| sanguineaque manu crepitantia concutit arma. | |
| vivitur ex rapto: non hospes ab hospite tutus, | |
| non socer a genero, fratrum quoque gratia rara est; | 145 |
| inminet exitio vir coniugis, illa mariti, | |
| lurida terribiles miscent aconita novercae, | |
| filius ante diem patrios inquirit in annos: | |
| victa iacet pietas, et virgo caede madentis | |
| ultima caelestum terras Astraea reliquit. | 150 |