| VII | |
| Bis me sol adiit gelidae post frigora brumae, | 4.7.1 |
| bisque suum tacto Pisce peregit iter. | |
| tempore tam longo cur non tua dextera versus | |
| quamlibet in paucos officiosa fuit? | |
| cur tua cessavit pietas scribentibus illis, | 5 |
| exiguus nobis cum quibus usus erat? | |
| cur, quotiens alicui chartae sua vincula dempsi, | |
| illam speravi nomen habere tuum? | |
| di faciant ut saepe tua sit epistula dextra | |
| scripta, sed e multis reddita nulla mihi. | 10 |
| quod precor, esse liquet: credam prius ora Medusae | |
| Gorgonis anguineis cincta fuisse comis, | |
| esse canes utero sub virginis, esse Chimaeram, | |
| a truce quae flammis separet angue leam, | |
| quadrupedesque hominis cum pectore pectora iunctos, | 15 |
| tergeminumque virum tergeminumque canem, | |
| Sphingaque et Harpyias serpentipedesque Gigantas, | |
| centimanumque Gyen semibovemque virum. | |
| haec ego cuncta prius, quam te, carissime, credam | |
| mutatum curam deposuisse mei. | 20 |
| innumeri montes inter me teque viaeque | |
| fluminaque et campi nec freta pauca iacent: | |
| mille potest causis, a te quae littera saepe | |
| missa sit, in nostras rara venire manus; | |
| mille tamen causas scribendo vince frequenter, | 25 |
| excusem ne te semper, amice, mihi. |