VII
|
|
Bis me sol adiit gelidae post frigora brumae,
|
4.7.1
|
bisque suum tacto Pisce peregit iter.
|
|
tempore tam longo cur non tua dextera versus
|
|
quamlibet in paucos officiosa fuit?
|
|
cur tua cessavit pietas scribentibus illis,
|
5
|
exiguus nobis cum quibus usus erat?
|
|
cur, quotiens alicui chartae sua vincula dempsi,
|
|
illam speravi nomen habere tuum?
|
|
di faciant ut saepe tua sit epistula dextra
|
|
scripta, sed e multis reddita nulla mihi.
|
10
|
quod precor, esse liquet: credam prius ora Medusae
|
|
Gorgonis anguineis cincta fuisse comis,
|
|
esse canes utero sub virginis, esse Chimaeram,
|
|
a truce quae flammis separet angue leam,
|
|
quadrupedesque hominis cum pectore pectora iunctos,
|
15
|
tergeminumque virum tergeminumque canem,
|
|
Sphingaque et Harpyias serpentipedesque Gigantas,
|
|
centimanumque Gyen semibovemque virum.
|
|
haec ego cuncta prius, quam te, carissime, credam
|
|
mutatum curam deposuisse mei.
|
20
|
innumeri montes inter me teque viaeque
|
|
fluminaque et campi nec freta pauca iacent:
|
|
mille potest causis, a te quae littera saepe
|
|
missa sit, in nostras rara venire manus;
|
|
mille tamen causas scribendo vince frequenter,
|
25
|
excusem ne te semper, amice, mihi.
|
|