ATTICO
Accipe conloquium gelido Nasonis ab Histro, 2.4.1
  Attice iudicio non dubitande meo.
Ecquid adhuc remanes memor infelicis amici
  deserit an partis languida cura suas?
Non ita di mihi sint tristes ut credere possim 5
  fasque putem iam te non meminisse mei.
Ante oculos nostros posita est tua semper imago
  et uideor uultus mente uidere tuos.
Seria multa mihi tecum conlata recordor
  nec data iucundis tempora pauca iocis. 10
Saepe citae longis uisae sermonibus horae,
  saepe fuit breuior quam mea uerba dies.
Saepe tuas uenit factum modo carmen ad auris
  et noua iudicio subdita Musa tuo est.
Quod tu laudaras, populo placuisse putabam 15
  —hoc pretium curae dulce recentis erat—
utque meus lima rasus liber esset amici,
  non semel admonitu facta litura tuo est.
Nos fora uiderunt pariter, nos porticus omnis,
  nos uia, nos iunctis curua theatra locis. 20
Denique tantus amor nobis, carissime, semper
  quantus in Aeacide Nestorideque fuit.
Non ego, si biberes securae pocula Lethes,
  excidere haec credam pectore posse tuo.
Longa dies citius brumali sidere noxque 25
  tardior hiberna solstitialis erit
nec Babylon aestum nec frigora Pontus habebit
  caltaque Paestanas uincet odore rosas
quam tibi nostrarum ueniant obliuia rerum:
  non ita pars fati candida nulla mei est. 30
Ne tamen haec dici possit fiducia mendax
  stultaque credulitas nostra fuisse caue
constantique fide ueterem tutare sodalem
  qua licet et quantum non onerosus ero.