ATTICO
|
|
Accipe conloquium gelido Nasonis ab Histro,
|
2.4.1
|
Attice iudicio non dubitande meo.
|
|
Ecquid adhuc remanes memor infelicis amici
|
|
deserit an partis languida cura suas?
|
|
Non ita di mihi sint tristes ut credere possim
|
5
|
fasque putem iam te non meminisse mei.
|
|
Ante oculos nostros posita est tua semper imago
|
|
et uideor uultus mente uidere tuos.
|
|
Seria multa mihi tecum conlata recordor
|
|
nec data iucundis tempora pauca iocis.
|
10
|
Saepe citae longis uisae sermonibus horae,
|
|
saepe fuit breuior quam mea uerba dies.
|
|
Saepe tuas uenit factum modo carmen ad auris
|
|
et noua iudicio subdita Musa tuo est.
|
|
Quod tu laudaras, populo placuisse putabam
|
15
|
—hoc pretium curae dulce recentis erat—
|
|
utque meus lima rasus liber esset amici,
|
|
non semel admonitu facta litura tuo est.
|
|
Nos fora uiderunt pariter, nos porticus omnis,
|
|
nos uia, nos iunctis curua theatra locis.
|
20
|
Denique tantus amor nobis, carissime, semper
|
|
quantus in Aeacide Nestorideque fuit.
|
|
Non ego, si biberes securae pocula Lethes,
|
|
excidere haec credam pectore posse tuo.
|
|
Longa dies citius brumali sidere noxque
|
25
|
tardior hiberna solstitialis erit
|
|
nec Babylon aestum nec frigora Pontus habebit
|
|
caltaque Paestanas uincet odore rosas
|
|
quam tibi nostrarum ueniant obliuia rerum:
|
|
non ita pars fati candida nulla mei est.
|
30
|
Ne tamen haec dici possit fiducia mendax
|
|
stultaque credulitas nostra fuisse caue
|
|
constantique fide ueterem tutare sodalem
|
|
qua licet et quantum non onerosus ero.
|
|