itaque pensatis vicibus animosior verberum notas 132.6.1
arte contexi, ne aut Eumolpus contumelia mea hilarior
fieret aut tristior Giton. quod solum igitur salvo 7.1
pudore poteram, contingere languorem simulavi, con-
ditusque lectulo totum ignem furoris in eam converti,
quae mihi omnium malorum causa fuerat:
    ter corripui terribilem manu bipennem, 8.1
    ter languidior coliculi repente thyrso
    ferrum timui, quod trepido male dabat usum.
    nec iam poteram, quod modo conficere libebat;
    namque illa metu frigidior rigente bruma 5
    confugerat in viscera mille operta rugis.
    ita non potui supplicio caput aperire,
    sed furciferae mortifero timore lusus
    ad verba, magis quae poterant nocere, fugi.
  erectus igitur in cubitum hac fere oratione contu- 9.1
macem vexavi: 'quid dicis' inquam 'omnium homi-
num deorumque pudor? nam ne nominare quidem te
inter res serias fas est. hoc de te merui, ut me in caelo 10.1
positum ad inferos traheres? ut traduceres annos
primo florentes vigore senectaeque ultimae mihi lassi-
tudinem imponeres? rogo te, mihi apodixin <non>
defunctoriam redde.' haec ut iratus effudi, 11.1
    illa solo fixos oculos aversa tenebat,
    nec magis incepto vultum sermone movetur
    quam lentae salices lassove papavera collo.