| SERMO | |
| Exulem illum qui occisus sit dicemus, antequam damnaretur, fuisse | 351.1.1 |
| civem seditiosum, omnibus sceleribus confossum; sed in illis quoque | |
| diu non fiducia innocentiae verum audacia nescio qua omnia fingendi | |
| atque dissimulandi latuisse, et, quemadmodum multos similes sui amicos | |
| habuerit, sic non pauciores habuisse inimicos. Vix quidem illum, | 2.1 |
| quamvis in manifestis sceleribus, nescio qua audacia repugnantem | |
| damnari potuisse. Expulsum autem (quod fere sceleratis pectoribus | |
| veniat) graviter tulisse poenam ac praecipue auctoribus eius fuisse | |
| infestum: quibus ut referre gratiam posset, quaesisse occasionem reditus. | 5 |
| Quod ut posset contingere, prius conterrere voluisse patriam, ut in | 3.1 |
| communi servitutis metu non tanti unius exulis reditum quanti securi- | |
| tatem omnium iudicaret. Dictitare igitur coepisse apparari tyrannidem, | |
| instare patriae gravem servitutem: quaedam se comperisse. Has eius | 4.1 |
| voces frequentes, cum forte eadem iter faceret, ad divitem perlatas; et | |
| protinus motum tali rumore certius aliquid ex ipso voluisse scire, | |
| quidnam exul loqueretur, an arma aliqua [apud eum], an vestigia saltem | |
| tyrannidis reperiri possent. Sibi quoque exulem dixisse apparari tyran- | 5 |
| nidem, sed nihil praeterquam inania verba se apud eum comperisse. Illum | 5.1 |
| autem hoc ipso accensum, quod fabulis suis iudicaret etiam a divite | |
| haberi fidem, non distulisse quod diu cogitasset: misisse ad senatum | |
| indicii epistulam. Ad nuntium tam atrocis rei attonito universo senatu, | |
| divitem indicasse quid ipse comperisset, quemadmodum sibi quoque | 5 |
| eadem denuntiasset. Intellexisse vanam illius, sine ullis argumentis, | 6.1 |
| vocem; itaque dixisse nihil scire exulem, supervacuo revocari. Ceteros | |
| autem, qui attoniti erant, decrevisse tanti non esse unius exulis reditum | |
| ut diutius tali metu sollicita teneretur civitas. Hoc decretum senatus | 7.1 |
| non omnibus fuisse notum (etenim festinatione quoque in eiusmodi | |
| metu praecipitari solere omnia), legem illam quae exulem intra fines | |
| iuberet occidi nemini fuisse ignotam. Eum igitur qui multos inimicos | |
| haberet, non omnibus decreto senatus, omnibus iure exulis noto, intra | 5 |
| fines occisum non esse mirandum. | |
| Multum adiuvat in defensione personae divitem, quod est integer; | 8.1 |
| in qua parte etiam gloriari potest, ut dicat se odisse etiam aliena scelera. | |
| DECLAMATIO | |
| Tyrannidem paro. Vides enim: cum sceleratis mihi convenit, revocari | 9.1 |
| exules volo, non etiam facta illorum, <non> consilia deprehendo. An | |
| ego, si hoc cogitassem, tam aperte omnia egissem et ipse potissimum ad | |
| exulem issem? Protinus me ac propositum meum innocenti aperuissem? | |
| Non hoc ipsum timere debui? Adiecissem huic suspicioni sententiam | 5 |
| meam, ut viderer timere indicem? Nihil debui minus quam in metu | |
| ipsum metum prodere. |