| SERMO | |
| Divitem hunc dicemus natum honesta domo, patre militari, forti viro; | 352.1.1 |
| a primis statim annis adsuevisse studio armorum, magnum per se militiae | |
| usum collegisse. Cum autem subito bellum incidisset, factum alium | |
| ducem non iudicio sed quodam casu et incerta populi aura (nec sane | |
| vacasse tam subito dilectum ducum agere)—factum ducem qui nullum | 5 |
| militiae usum haberet; nec aliunde victam duobus proeliis urbem. Tum | 2.1 |
| demum intellexisse populum qualem haberet ducem; et ante omnes | |
| amicos paternos frementes venisse ad divitem, palam questos de duce, | |
| adiecisse: 'pater tuus, si viveret, pro patria arma cepisset: non esset | |
| passus vexari rem publicam et hostium armis et imperiti ducis consiliis.' | 5 |
| Accensum his vocibus pro salute ac libertate omnium pia arma cepisse, | |
| privatas quoque adiecisse vires. Urbe egressum solutos laetitia victoriae | 3.1 |
| hostes et nihil minus quam eruptionem timentes oppressisse. Hac | |
| victoria accensum, quasi in aemulatione, gravi dolore exarsisse ducem. | |
| Cum diceret malo exemplo militare privatos, et cum omnes amici divitis | |
| cum divite essent, non difficile persuasisse ut portas cluderent. Milites | 4.1 |
| autem confecto proelio ad gratulationem redeuntes portas clusas | |
| obstipuisse; posteaquam vero iussi sint arma ponere, aliquanto gravius | |
| exarsisse: veluti parricidas se excludi et armatis hostibus inermes obici. | |
| Hanc seditionem volentem sanare divitem tempus petisse, non magis | 5 |
| deliberandi quam rogandi; et triduo illo nihil aliud egisse quam modo | |
| singulos, modo universos rogasse. Illos quoque securiores fuisse postea- | 5.1 |
| quam ex toto recessisse hostem crediderint. Redisse autem se a bello ad | |
| iudicium, et in conscientia maximi meriti gravissimum sibi crimen | |
| obici, ut qui solus rem publicam defenderit opprimere voluisse dicatur. |