| SERMO | |
| Petitor necesse est infamet dispensatorem suum et dicat ab adversario | 353.1.1 |
| corruptum, et ea fiducia esse illum infitiatum, cum promitteret dispen- | |
| sator negaturum se etiam in tormentis. Itaque ab adversario natum, cum | |
| lis esset: 'dispensatores torqueamus.' Alterum hunc dispensatorem sani | 2.1 |
| propositi dicet, qui semper accepisse se palam dixerit, et statim cum | |
| datus sit in tormenta, hoc sibi proposuerit: 'quid? ego quo praemio | |
| mentiar?' confessum esse. Et hoc in locis valens est: 'Tuus dispensator | |
| accepisse se ait, meus dedisse negat. Huius potentior vox est: potest | 5 |
| enim etiam per alium numerata videri pecunia.' Initio autem dicet hunc | 3.1 |
| sibi placuisse servum, et ideo supra rationes esse positum; sed postea et | |
| licentia sua et securitate domini, qui illi plurimum crediderit, isse in | |
| vitia, a multis corruptum antequam ab hoc, et ideo se deposuisse: hanc | |
| sibi deponendi fuisse causam, cum videret in malo statu rationes esse. | 5 |
| Hoc necesse est adicere, quia urgetur per interrogationem quam causam | |
| deponendi habuerit. | |
| Infitiator dicat oportet dispensatorem suum finem tormentorum | 4.1 |
| quaesisse: ideo confessum ut dimitteretur. |