| Servatus a Filio | |
| Servatus contra servatorem ne quam habeat actionem. | 3.4.pr.1 |
| Servatus a filio abdicat. ille praescribit. | |
| <O si> licuisset perire, si loqui non licet! servatum me putatis? | 1.1 |
| captus sum. redde me hosti; captivis loqui licet. quoniam tanto- | |
| pere vitae beneficia iactat, audite, quis prior dederit. si quis me | |
| hosti reddiderit, servatorem vocabo. an vos abdicationem actionem | |
| putatis? etiamsi actio est, lex, quae de servato loquitur, ad personas | 5 |
| tantum extraneas pertinet, ad filium et ad patrem non magis quam | |
| ad servum et ad dominum, libertum et patronum. ut a patris pote- | |
| state discedas et ad aestimationem beneficii venias, qui vitam dat, | |
| si prior accepit, non obligat, sed reddit. processi in aciem exem- | |
| plum filio meo, vicit me non hostis, sed aetas, servavit quem saepe | 10 |
| servaveram. redivivum me senem meretrix vocat, parasitorum io- | |
| cantium materia sum; omnibus istis tamquam servatoribus tacere | |
| iubeor. fili, si vivere mihi non licet, cur perire non licuit? ego | |
| te, inquit, protexi. ita tu adulescens in acie non ante patrem | |
| stetisti? audite filii mei gloriam: parricidium non fecit; cum | 15 |
| posset servare, servavit. | |
| Pars altera. Hic me genuit; hic mihi spiritum, hic has manus, | |
| quibus servaretur, dedit. |