| Heu, quo labor, quo uota ceciderunt mea? | 632 |
| quo te furor prouexit attonitum tuus | |
| et fata, nate, cedat ut tantis malis | |
| genetricis ira, quae tuo scelere occidit? | 635 |
| utinam, antequam te paruulum in lucem edidi | |
| aluique, saeuae nostra lacerassent ferae | |
| uiscera: sine ullo scelere, sine sensu innocens | |
| meus occidisses; iunctus atque haerens mihi | |
| semper quieta cerneres sede inferum | 640 |
| proauos patremque, nominis magni uiros, | |
| quos nunc pudor luctusque perpetuus manet | |
| ex te, nefande, meque quae talem tuli. | |
| Quid tegere cesso Tartaro uultus meos, | |
| nouerca coniunx mater infelix meis? | 645 |
| Octavia Parcite lacrimis urbis festo | |
| laetoque die, | |
| ne tantus amor nostrique fauor | |
| principis acres suscitet iras | |
| uobisque ego sim causa malorum. | 650 |
| non hoc primum pectora uulnus | |
| mea senserunt: grauiora tuli; | |
| dabit hic nostris finem curis | |
| uel morte dies; | 653a |
| non ego saeui cernere cogar | 654 |
| coniugis ora, | 655 |
| non inuisos intrare mihi | |
| thalamos famulae; | |
| soror Augusti, non uxor ero. | |
| absint tantum tristes poenae | |
| letique metus— | 660 |
| scelerum diri, miseranda, uiri | |
| potes hoc demens sperare memor? | |
| hos ad thalamos seruata diu | |
| uictima tandem funesta cades. |