ducit illum ad tribunal Aeaci (is lege Cornelia, quae de 14.1.1
sicariis lata est, quaerebat). postulat, nomen eius recipiat; edit
subscriptionem: occisos senatores XXX<V>, equites R.
CC<C>XXI, ceteros ὅσα ψάμαθός τε κόνις τε. aduocatum non 2.1
inuenit. tandem procedit P. Petronius, uetus conuictor eius,
homo Claudiana lingua disertus, et postulat aduocationem. non
datur. accusat Pedo Pompeius magnis clamoribus. incipit pat-
ronus uelle respondere. Aeacus, homo iustissimus, uetat et illum, 5
altera tantum parte audita, condemnat et ait: αἴκε πάθοις τὰ
ἔρεξας δίκη εὐθεῖα γένοιτο. ingens silentium factum est. stupebant 3.1
omnes nouitate rei attoniti, negabant hoc umquam factum.
Claudio magis iniquum uidebatur quam nouum. de genere
poenae diu disputatum est, quid illum pati oporteret. erant qui
dicerent, Si<syph>um diu laturam fecisse[nt], Tantalum siti 5
periturum nisi illi succurreretur, aliquando Ixionis miseri rotam
sufflaminandam. non placuit ulli ex ueteribus missionem dari, ne 4.1
uel Claudius umquam simile speraret. placuit nouam poenam
constitui debere, excogitandum illi laborem irritum et alicuius
cupiditatis spem sine effectu. tum Aeacus iubet illum alea ludere
pertuso fritillo. et iam coeperat fugientes semper tesseras 5
quaerere et nihil proficere:
    nam quotiens missurus erat resonante fritillo 15.1.1
    utraque subducto fugiebat tessera fundo;
    cumque recollectos auderet mittere talos,
    lusuro similis semper semperque petenti,
    decepere fidem: refugit digitosque per ipsos 5
    fallax adsiduo dilabitur alea furto.
    sic cum iam summi tanguntur culmina montis,
    inrita Sisyphio uoluuntur pondera collo.
apparuit subito C. Caesar et petere illum in seruitutem coepit. 2.1
producit testes, qui illum uiderant ab illo flagris, ferulis, colaphis
uapulantem. adiudicatur. C. Caesari illum Aeacus donat. is
Menandro liberto suo tradidit, ut a cognitionibus esset.