ducit illum ad tribunal Aeaci (is lege Cornelia, quae de
|
14.1.1
|
sicariis lata est, quaerebat). postulat, nomen eius recipiat; edit
|
|
subscriptionem: occisos senatores XXX<V>, equites R.
|
|
CC<C>XXI, ceteros ὅσα ψάμαθός τε κόνις τε. aduocatum non
|
2.1
|
inuenit. tandem procedit P. Petronius, uetus conuictor eius,
|
|
homo Claudiana lingua disertus, et postulat aduocationem. non
|
|
datur. accusat Pedo Pompeius magnis clamoribus. incipit pat-
|
|
ronus uelle respondere. Aeacus, homo iustissimus, uetat et illum,
|
5
|
altera tantum parte audita, condemnat et ait: αἴκε πάθοις τὰ
|
|
ἔρεξας δίκη εὐθεῖα γένοιτο. ingens silentium factum est. stupebant
|
3.1
|
omnes nouitate rei attoniti, negabant hoc umquam factum.
|
|
Claudio magis iniquum uidebatur quam nouum. de genere
|
|
poenae diu disputatum est, quid illum pati oporteret. erant qui
|
|
dicerent, Si<syph>um diu laturam fecisse[nt], Tantalum siti
|
5
|
periturum nisi illi succurreretur, aliquando Ixionis miseri rotam
|
|
sufflaminandam. non placuit ulli ex ueteribus missionem dari, ne
|
4.1
|
uel Claudius umquam simile speraret. placuit nouam poenam
|
|
constitui debere, excogitandum illi laborem irritum et alicuius
|
|
cupiditatis spem sine effectu. tum Aeacus iubet illum alea ludere
|
|
pertuso fritillo. et iam coeperat fugientes semper tesseras
|
5
|
quaerere et nihil proficere:
|
|
nam quotiens missurus erat resonante fritillo
|
15.1.1
|
utraque subducto fugiebat tessera fundo;
|
|
cumque recollectos auderet mittere talos,
|
|
lusuro similis semper semperque petenti,
|
|
decepere fidem: refugit digitosque per ipsos
|
5
|
fallax adsiduo dilabitur alea furto.
|
|
sic cum iam summi tanguntur culmina montis,
|
|
inrita Sisyphio uoluuntur pondera collo.
|
|
apparuit subito C. Caesar et petere illum in seruitutem coepit.
|
2.1
|
producit testes, qui illum uiderant ab illo flagris, ferulis, colaphis
|
|
uapulantem. adiudicatur. C. Caesari illum Aeacus donat. is
|
|
Menandro liberto suo tradidit, ut a cognitionibus esset.
|
|