Timuit Creontem ac bella Thessalici ducis? 415
amor timere neminem uerus potest.
sed cesserit coactus et dederit manus:
adire certe et coniugem extremo alloqui
sermone potuit—hoc quoque extimuit ferox;
laxare certe tempus immitis fugae 420
genero licebat—liberis unus dies
datus est duobus. non queror tempus breue:
multum patebit. faciet hic faciet dies
quod nullus umquam taceat—inuadam deos
et cuncta quatiam. Nvt. Recipe turbatum malis, 425
era, pectus, animum mitiga. Me. Sola est quies,
mecum ruina cuncta si uideo obruta:
mecum omnia abeant. trahere, cum pereas, libet.
Nvt. Quam multa sint timenda, si perstas, uide:
nemo potentes aggredi tutus potest. 430
  Iason O dura fata semper et sortem asperam,
cum saeuit et cum parcit ex aequo malam!
remedia quotiens inuenit nobis deus
periculis peiora: si uellem fidem
praestare meritis coniugis, leto fuit 435
caput offerendum; si mori nollem, fide
misero carendum. non timor uicit fidem,
sed trepida pietas: quippe sequeretur necem
proles parentum. sancta si caelum incolis
Iustitia, numen inuoco ac testor tuum: 440
nati patrem uicere. quin ipsam quoque,
etsi ferox est corde nec patiens iugi,
consulere natis malle quam thalamis reor.
constituit animus precibus iratam aggredi—
atque ecce, uiso memet exiluit, furit, 445
fert odia prae se: totus in uultu est dolor.
Me. Fugimus, Iason, fugimus—hoc non est nouum,
mutare sedes; causa fugiendi noua est:
pro te solebam fugere—discedo, exeo,
penatibus profugere quam cogis tuis. 450
ad quos remittis? Phasin et Colchos petam
patriumque regnum quaeque fraternus cruor
perfudit arua? quas peti terras iubes?
quae maria monstras? Pontici fauces freti
per quas reuexi nobilem regum manum 455
adulterum secuta per Symplegadas?
patruamne Iolcon, Thessala an Tempe petam?
quascumque aperui tibi uias, clausi mihi—
quo me remittis? exuli exilium imperas
nec das. eatur. regius iussit gener: 460
nihil recuso. dira supplicia ingere:
merui. cruentis paelicem poenis premat
regalis ira, uinculis oneret manus
clausamque saxo noctis aeternae obruat:
minora meritis patiar—ingratum caput, 465
reuoluat animus igneos tauri halitus
interque saeuos gentis indomitae metus
armifero in aruo flammeum Aeetae pecus,
hostisque subiti tela, cum iussu meo
terrigena miles mutua caede occidit; 470
adice expetita spolia Phrixei arietis
somnoque iussum lumina ignoto dare
insomne monstrum, traditum fratrem neci
et scelere in uno non semel factum scelus,
ausasque natas fraude deceptas mea 475
secare membra non reuicturi senis:
[aliena quaerens regna, deserui mea]
per spes tuorum liberum et certum larem,
per uicta monstra, per manus, pro te quibus
numquam peperci, perque praeteritos metus, 480
per caelum et undas, coniugi testes mei,
miserere, redde supplici felix uicem.
ex opibus illis, quas procul raptas Scythae
usque a perustis Indiae populis agunt,
quas quia referta uix domus gazas capit, 485
ornamus auro nemora, nil exul tuli
nisi fratris artus: hos quoque impendi tibi;
tibi patria cessit, tibi pater frater pudor—
hac dote nupsi. redde fugienti sua.
Ia. Perimere cum te uellet infestus Creo, 490
lacrimis meis euictus exilium dedit.
Me. Poenam putabam: munus, ut uideo, est fuga.
Ia. Dum licet abire, profuge teque hinc eripe:
grauis ira regum est semper. Me. Hoc suades mihi,
praestas Creusae: paelicem inuisam amoues. 495
Ia. Medea amores obicit? Me. Et caedem et dolos.
Ia. Obicere crimen quod potes tandem mihi?
Me. Quodcumque feci. Ia. Restat hoc unum insuper,
tuis ut etiam sceleribus fiam nocens.
Me. Tua illa, tua sunt illa: cui prodest scelus, 500
is fecit—omnes coniugem infamem arguant,
solus tuere, solus insontem uoca:
tibi innocens sit quisquis est pro te nocens.
Ia. Ingrata uita est cuius acceptae pudet.
Me. Retinenda non est cuius acceptae pudet. 505
Ia. Quin potius ira concitum pectus doma,
placare natis. Me. Abdico eiuro abnuo—
meis Creusa liberis fratres dabit?
Ia. Regina natis exulum, afflictis potens.
Me. Ne ueniat umquam tam malus miseris dies, 510
qui prole foeda misceat prolem inclitam,
Phoebi nepotes Sisyphi nepotibus.
Ia. Quid, misera, meque teque in exitium trahis?
abscede, quaeso. Me. Supplicem audiuit Creo.
Ia. Quid facere possim, loquere. Me. Pro me uel scelus. 515
Ia. Hinc rex et illinc—Me. Est et his maior metus
Medea. nos †confligere. certemus sine,
sit pretium Iason. Ia. Cedo defessus malis.
et ipsa casus saepe iam expertos time.
Me. Fortuna semper omnis infra me stetit. 520
Ia. Acastus instat. Me. Propior est hostis Creo:
utrumque profuge. non ut in socerum manus
armes nec ut te caede cognata inquines
Medea cogit: innocens mecum fuge.
Ia. Et quis resistet, gemina si bella ingruant, 525
Creo atque Acastus arma si iungant sua?
Me. His adice Colchos, adice et Aeeten ducem,
Scythas Pelasgis iunge: demersos dabo.
Ia. Alta extimesco sceptra. Me. Ne cupias uide.
Ia. Suspecta ne sint, longa colloquia amputa. 530
Me. Nunc summe toto Iuppiter caelo tona,
intende dextram, uindices flammas para
omnemque ruptis nubibus mundum quate.
nec deligenti tela librentur manu
uel me uel istum: quisquis e nobis cadet 535
nocens peribit, non potest in nos tuum
errare fulmen. Ia. Sana meditari incipe
et placida fare. si quod ex soceri domo
potest fugam leuare solamen, pete.
Me. Contemnere animus regias, ut scis, opes 540
potest soletque; liberos tantum fugae
habere comites liceat, in quorum sinu
lacrimas profundam. te noui gnati manent.
Ia. Parere precibus cupere me fateor tuis;
pietas uetat: namque istud ut possim pati, 545
non ipse memet cogat et rex et socer.
haec causa uitae est, hoc perusti pectoris
curis leuamen. spiritu citius queam
carere, membris, luce. Me. Sic natos amat?
bene est, tenetur, uulneri patuit locus.— 550
Suprema certe liceat abeuntem loqui
mandata, liceat ultimum amplexum dare:
gratum est. et illud uoce iam extrema peto,
ne, si qua noster dubius effudit dolor,
maneant in animo uerba: melioris tibi 555
memoria nostri sedeat; haec irae data
oblitterentur. Ia. Omnia ex animo expuli
precorque et ipse, feruidam ut mentem regas
placideque tractes: miserias lenit quies.
Me. Discessit. itane est? uadis oblitus mei 560
et tot meorum facinorum? excidimus tibi?
numquam excidemus. hoc age, omnis aduoca
uires et artes. fructus est scelerum tibi
nullum scelus putare. uix fraudi est locus:
timemur. hac aggredere, qua nemo potest 565
quicquam timere. perge, nunc aude, incipe
quidquid potest Medea, quidquid non potest.