| Disiecta, genitor, membra laceri corporis | 1256 |
| in ordinem dispone et errantes loco | |
| restitue partes: fortis hic dextrae locus, | |
| hic laeua frenis docta moderandis manus | |
| ponenda: laeui lateris agnosco notas. | 1260 |
| quam magna lacrimis pars adhuc nostris abest! | |
| durate trepidae lugubri officio manus, | |
| fletusque largos sistite, arentes genae, | |
| dum membra nato genitor adnumerat suo | |
| corpusque fingit. hoc quid est forma carens | 1265 |
| et turpe, multo uulnere abruptum undique? | |
| quae pars tui sit dubito; sed pars est tui: | |
| hic, hic repone, non suo, at uacuo loco. | |
| haecne illa facies igne sidereo nitens, | |
| †inimica flectens lumina? huc cecidit decor? | 1270 |
| o dira fata, numinum o saeuus fauor! | |
| sic ad parentem natus ex uoto redit? | |
| en haec suprema dona genitoris cape, | |
| saepe efferendus; interim haec ignes ferant. | |
| Patefacite acerbam caede funesta domum; | 1275 |
| Mopsopia claris tota lamentis sonet. | |
| uos apparate regii flammam rogi; | |
| at uos per agros corporis partes uagas | |
| inquirite.—istam terra defossam premat, | |
| grauisque tellus impio capiti incubet. | 1280 |